23 januari 2016

The Besnard Lakes - A Coliseum Complex Museum

De Canadese band The Besnard Lakes weet zich tot dusver nauwelijks te ontworstelen aan de vergelijking met stadgenoten The Arcade Fire, maar de band uit Montreal maakte de afgelopen jaren wel drie hele mooie en bijzondere platen. 

Het zijn platen die eerlijk gezegd maar zelden aan die van The Arcade Fire doen denken en ook bij beluistering van A Coliseum Complex Museum vind ik het meestal geen relevant vergelijkingsmateriaal. 


Op haar nieuwe plaat kiest The Besnard Lakes voor een wat ander geluid dan we van de band gewend zijn. A Coliseum Complex laat zich nadrukkelijk inspireren door de psychedelica uit de jaren 60 en verraadt hiernaast liefde voor de muziek van The Beach Boys. Dat laatste hoor je in de verrassend sterke harmonieën en de bijzondere structuur van de songs; het eerste in de breed uitwaaiende en heerlijk dromerige muur van klanken. 


The Besnard Lakes is echter niet het zoveelste bandje dat psychedelische muziek uit de jaren 60 probeert te reproduceren. De invloeden uit onder andere de slowcore, de indie-rock en de shoegaze en dreampop, die een voorname rol speelden op de vorige platen van de band, worden subtiel verweven met de door de jaren 60 geïnspireerde klanken. De liefhebber van prog-rock uit de jaren 60 en 70 zal bovendien nog wat invloeden uit dit genre horen. 


A Coliseum Complex laat zich beluisteren als één lange track, maar ook in behapbare songs van een minuut of vier weet The Besnard Lakes makkelijk te overtuigen. A Coliseum Complex overtuigt overigens het makkelijkst wanneer je je volledig overgeeft aan deze plaat en je laat meevoeren op de tapijten van authentieke syths of  betoverend mooie gitaarlijnen. 


Vervolgens is het genieten van de klanken van weleer, van songs die zomaar van Brian Wilson zouden kunnen zijn en van de vele meer eigentijdse details die The Besnard Lakes in haar muziek heeft verstopt. 


Uit de schaduw van The Arcade Fire komen ze waarschijnlijk nog steeds niet, maar dat deze mooie en bijzondere plaat heel veel respect en aandacht verdient is wat mij betreft zeker. Erwin Zijleman