Ik word vaak wat meewarig aangekeken wanneer ik beweer dat ik Elton John een geweldig muzikant vind en bovendien een muzikant die moet worden gerekend tot de allergrootsten. Natuurlijk kleven aan de Britse muzikant een aantal onvergeeflijke draken van songs (met voor mij Nikita als triest dieptepunt) en ook de brillenkeuze van de man verdient lang niet altijd respect, maar Elton John heeft toch ook een stuk of tien vijfsterren platen op zijn cv staan (met voor mij Captain Fantastic And The Brown Dirt Cowboy, Goodbye Yellow Brick Road, Tumbleweed Connection, Honkey Chateau en Madman Across The Water als hoogtepunten) en dat is een cv dat echt maar heel weinig muzikanten kunnen overleggen.
Ook in het huidige millennium is de Brit redelijk op dreef met platen die veel beter zijn dan die uit zijn magere jaren, maar wanneer je de cover van de man’s nieuwe plaat onder ogen krijgt is dat maar lastig voor te stellen. Elton John staat misschien als zwakbegaafde op de cover van zijn nieuwe plaat, maar dat zegt gelukkig helemaal niets over de muziek.
Wonderful Crazy Night is immers een prima plaat vol prima songs. De plaat werd geproduceerd door niemand minder dan T-Bone Burnett, die Elton John wist te inspireren tot het soort songs dat de Brit in zijn beste jaren (samen met Bernie Taupin) schreef.
Elton John laat zich op zijn nieuwe plaat begeleiden door zijn live-band, wat zorgt voor een mooi vol maar ook trefzeker geluid, waarin volop ruimte is voor de piano en voor de nog altijd heel behoorlijk klinkende stem van Elton John.
Zoals de cover van de plaat doet vermoeden is Wonderful Crazy Night een redelijk opgewekte plaat, wat contrasteert met het donkerdere The Diving Board uit 2013 (overigens ook geproduceerd door T-Bone Burnett). Nu wisselde Elton John ook in het verleden opgewekte en donkere platen met elkaar af en de een was niet noodzakelijkerwijs beter dan de ander.
Nu we toch bij het verleden zijn aangekomen dient de vraag zich aan of we deze nieuwe plaat nu moeten vergelijken met de klassiekers uit het verleden of niet. Ik vind persoonlijk dat dit niet veel zin heeft.
Elton John heeft met Wonderful Crazy Night immers geen plaat gemaakt die in de schaduw mag staan van zijn beste werk, maar toch klinkt het allemaal lekkerder, interessanter en urgenter dan heel veel andere platen van de man die belangrijker voor de popmuziek is geweest dan over het algemeen wordt erkend. Ik geef daarom ook deze nieuwe plaat weer het voordeel van de twijfel en geniet er stiekem best van, want muziek maken kan hij nog steeds. Volgende keer weer, maar dan graag een wat serieuzere cover. Erwin Zijleman
