De uit het Britse Sunderland afkomstige band Field Music maakt inmiddels al meer dan 10 jaar bijzondere muziek. Het is muziek die zich laat omschrijven als een mix van de muziek van The Beatles, Split Enz, 10CC, XTC, Roxy Music en Talking Heads; stuk voor stuk smaakmakers en trendsetters binnen de geschiedenis van de popmuziek.
Het is een omschrijving die ook weer op gaat voor het onlangs verschenen Commontime, al moeten voor deze plaat nog wat namen worden toegevoegd.
Zo doen de meer jazzy stukken denken aan de bijzondere platen van Steely Dan, roepen de funky en psychedelische passages herinneringen op aan de platen van Prince en duiken verder meer dan eens invloeden op van David Bowie (opvallend omdat deze plaat ruim voor zijn dood werd opgenomen). Met name Lodger en Scary Monsters lijken invloed te hebben gehad op de nieuwe plaat van Field Music en dat zijn invloeden waar je mee thuis kunt komen.
De muziek van Field Music blijft verder een vat vol tegenstrijdigheden. De muziek van de band rond de broers David en Peter Brewis is aan de ene kant genadeloos aanstekelijk, maar steekt aan de andere kant razend knap in elkaar; iets wat eigenlijk ook geldt voor de muziek van de meeste voorbeelden die hierboven zijn aangedragen.
Het zorgt er voor dat de muziek van Field Music ook op Commontime weer buitengewoon lekker in het gehoor ligt, maar Field Music maakt ook muziek die de fantasie genadeloos prikkelt. Commontime neemt je gedurende een groot deel van de speeltijd mee terug naar de jaren 70 en 80, maar Field Music maakt ook muziek die alleen maar uit het heden kan stammen.
Het valt nog steeds niet mee om goed uit te leggen wat nu goed of bijzonder is aan de muziek van Field Music, maar voor liefhebbers van de platen van de Britse band is het onmiddellijk weer genieten. Ik geniet zelf ook weer van alle invloeden, maar ook van het unieke Field Music geluid dat de broers Brewis inmiddels aan elkaar hebben gesmeed.
Vrijwel alle bovenstaande bands werden in het verleden omarmd door de critici en door een breed publiek. Field Music moet het vooralsnog vooral doen met mooie worden van de critici, maar de band maakt inmiddels toch ook de ene na de andere plaat die niet misstaat in een goedgevulde platenkast. Commontime is buiten de Bowie-invloeden misschien niet heel anders dan zijn voorgangers, maar het is wederom een buitengewoon knappe plaat vol onweerstaanbare maar ook prikkelende popmuziek. Zeer warm aanbevolen derhalve. Erwin Zijleman
