The Shadow Of Heaven van de Britse band MONEY noemde ik zo’n tweeënhalf jaar geleden een jaarlijstjesplaat, maar desondanks zag ik de onlangs verschenen tweede plaat van de band uit Manchester bijna over het hoofd. Dat zou doodzonde zijn geweest, want Suicide Songs vind ik nog een flink stuk beter dan het al zo sterke debuut van de band.
De plaat opent direct imponerend met het prachtige I Am The Lord, dat alles heeft wat een klassieke popsong moet hebben. De lome psychedelische klanken en de geweldige zang van voorman Jamie Lee herinneren aan het beste van The Verve, terwijl de Indiaase klanken doen denken aan de psychedelische platen van The Beatles en aan de eerste soloplaat van George Harrison.
In de tracks die volgen roept de muziek van MONEY veel vaker de vergelijking met de beste muziek van The Verve op, maar telkens schuiven ook andere grootheden uit de geschiedenis van de Britse popmuziek aan. MONEY kiest hierbij lang niet altijd voor de makkelijkste weg, maar overtuigt uiteindelijk makkelijk met haar bijzondere songs.
Het zijn songs die aanmoedigen tot flink wegdromen, maar de muziek van MONEY straalt ook continu urgentie uit. Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met de zang van Jamie Lee, die er continu in slaagt om je als luisteraar te raken met zijn emotievolle vocalen en zijn vaak wat zwaarmoedige teksten. Het zijn teksten vol leed en ellende, maar Suicide Songs vind ik desondanks zeker geen deprimerende plaat.
De intense songs van de band zijn immers stuk voor stuk wonderschoon. Die schoonheid hoor je in de prachtige instrumentatie waarin fraaie blazers en strijkers opduiken, die schoonheid hoor je in de prachtige overvolle productie waarin steeds weer naar een climax wordt toegewerkt en die schoonheid hoor je in de prachtige songs waarin meer gebeurt dan je in één keer kunt bevatten. De stem van Jamie Lee snijdt dwars door al deze schoonheid heen en voorziet de muziek van MONEY van een donkere ziel.
Suicide Songs is direct bij eerste beluistering een indrukwekkende plaat, maar de ware schoonheid van de muziek van de Britse band moet zich dan nog openbaren. Het debuut van de band noemde ik terecht een jaarlijstjesplaat, maar Suicide Songs is nog vele klassen beter en schaart zich onder het prachtige stapeltje meesterwerken van 2016 (dat nog geen twee maanden oud is). Erwin Zijleman
