Ik laat me het laatste jaar vrijwel nooit meer inspireren door de ene minuut popmuziek uit De Wereld Draait Door. De reden hiervoor is simpel: ik zit DWDD vrijwel nooit meer uit tot het moment dat een artiest zijn of haar kunstje in die ene minuut mag vertonen is aangebroken. Gisteren werd ik echter blij verrast door het korte optreden van Lea Kliphuis en heb ik haar recent verschenen plaat er maar eens bij gepakt.
The World Owes Me Nothing bleek vervolgens een verrassend sterke plaat en Lea Kliphuis bleek bovendien een oude bekende. Ruim vijf jaar geleden was ik immers zeer positief over Can I Come By? van ene Lea en deze Lea blijkt niemand anders dan Lea Kliphuis.
The World Owes Me Nothing volgt op een langdurige writer’s block en werd uiteindelijk gemaakt met leden van Moss en de Staat. In DWDD vertelde Lea Kliphuis dat ze na haar writer’s block heeft geleerd dat je ook vrolijke popliedjes kunt schrijven en dit beheerst ze inmiddels tot in de perfectie.
The World Owes Me Nothing is immers een plaat waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Het is zo’n plaat die alle donkere wolken verdrijft en je laat genieten van de eerste lentezon. Het is in het geval van Lea Kliphuis een Amerikaans lentezonnetje, want in muzikaal opzicht laat Lea Kliphuis zich vooral inspireren door Amerikaanse rootsmuziek en de Amerikaanse singer-songwriter muziek uit de jaren 70.
The World Owes Me Nothing is voorzien van een warmbloedig klankentapijt dat de zon uitbundig doet schijnen. De instrumentatie op de plaat is vaak relatief sober, waardoor de stem van Lea Kliphuis alle ruimte krijgt. Dat is niet onverstandig, want de zang op deze plaat is echt geweldig.
Lea Kliphuis heeft haar eigen stijl en het is een stijl die flink wat emotie en doorleving koppelt aan het vermogen om een grote glimlach op je gezicht te toveren. De stem van Lea Kliphuis brengt de mooie popliedjes met een snufje country tot leven en maakt er popliedjes van die je wilt koesteren.
Op basis van Can I Come By? van Lea concludeerde ik een paar jaar geleden al dat we te maken hebben met een grote belofte, maar de belofte is Lea Kliphuis met haar nieuwe plaat al ver voorbij.
The World Owes Me Nothing is een echte feel good plaat, maar het is ook een emotievolle plaat om zielsveel van te houden. Dat hoorde ik al in dat ene minuutje DWDD, maar de resterende 38 minuten moeten ook absoluut gehoord worden. Erwin Zijleman
