Ik volg het niet heel precies, maar het lijkt er af en toe op dat Mark Kozelek zo ongeveer iedere maand een nieuwe plaat uit brengt. De live-platen laat ik meestal liggen, maar als de naam Sun Kil Moon op de hoes prijkt, is mijn interesse over het algemeen gewekt. Deze nieuwe plaat bevat overigens niet alleen de naam Sun Kil Moon, maar ook de naam Jesu. Dat zei me eerlijk gezegd niets, maar het blijkt de band van ene Justin Broadrick. Jesu wordt over het algemeen in het hokje metal geduwd en dat verklaart ook direct dat de naam van de band me niet bekend voor kwam.
De samenwerking tussen Justin Broadrick en Mark Kozelek op Jesu/Sun Kil Moon is verrassend interessant. Het is een samenwerking waarvan het resultaat al een tijdje op de plank schijnt te liggen, maar gelukkig is het nu gewoon verkrijgbaar.
Jesu/Sun Kil Moon bevat de donkere songs en de mooie en vooral indringende verhalen die we van Mark Kozelek kennen, maar dit keer worden deze songs eens niet uitsluitend begeleid door verstilde akoestische klanken, maar ook door meedogenloze gitaarriffs en door bijzondere elektronica. Met name in de openingstracks, waarin de gitaren mogen gieren en scheuren, klinkt dat bijzonder lekker. Het klinkt ontegenzeggelijk als Mark Kozelek, maar dan toch net wat anders dan we van hem gewend zijn.
Het blijft knap hoe Mark Kozelek de aandacht in lange tracks van 6-8 minuten weet vast te houden, ook als er in muzikaal opzicht op het eerste gehoor niet zo heel veel gebeurd. Het zal niet iedereen overkomen, maar ik kan alleen maar luisteren.
In de tracks waarin de gitaren worden verruild voor elektronica en gasten als Will Oldham, Mimi Parker en Alan Sparhawk (Low), Rachel Goswell (Slowdive) en Isaac Brock (Modest Mouse) opduiken, is de invloed van Jesu beperkt en krijgen we wat we van Mark Kozelek gewend zijn. Het is muziek die je moet grijpen, maar als Mark Kozelek je grijpt met zijn muziek en vocalen is er geen houden aan.
Ik heb inmiddels een aardig stapeltje van Mark Kozelek in huis (solo, Sun Kil Moon en natuurlijk Red House Painters), maar ook deze met Jesu vind ik weer een waardevolle aanvulling op een inmiddels imposant oeuvre. Ook op deze plaat slaagt Mark Kozelek er immers weer in om je te bedwelmen met zijn bijzondere songs. De, overigens beperkte, inbreng van Jesu zorgt voor de gewenste vernieuwing. Erwin Zijleman
