Freakwater behoorde aan het eind van de jaren 80 tot de pioniers van de alt-country, maar was op hetzelfde moment aanjager van de beweging die de zeer traditionele country- en folkmuziek weer op de kaart wilde zetten. Het leverde in de jaren 90 een vijftal uitstekende en ook zeer invloedrijke platen op, maar aan het eind van de jaren 90 werd het helaas stil rond de band rond Catherine Irwin en Janet Beveridge Bean.
In 2005 volgde nog een eveneens uitstekende comeback plaat, maar hierna leek het doek definitief gevallen voor het invloedrijke maar slechts in kleine kring op de juiste waarde geschatte Freakwater. Elf jaar na Thinking Of You zijn Catherine Irwin en Janet Beveridge Bean echter terug met een nieuwe plaat, Scheherazade.
Ook op Scheherazade laat Freakwater weer horen dat het voortborduurt op muzikale tradities die een eeuw of zelfs eeuwen oud zijn, maar dat het aan de andere kant ook kan vernieuwen. Zo kan een song (Down Will Come Baby) die begint in de voetsporen van de roemruchte Carter Family ontsporen in gitaargeweld en vervolgens via een paar banjo akkoorden weer terugkeren in het verre verleden.
Samen met gastmuzikanten als Warren Ellis (Nick Cave's Bad Seeds, The Dirty Three), James Elkington (Eleventh Dream Day, Tweedy), Evan Patterson (Young Widows) en min of meer vaste bassist David Wayne Gay, zetten Catherine Irwin en Janet Beveridge Bean een geluid neer dat je meesleept naar andere werelden. Het is een geluid dat is geworteld in tradities, maar het is ook een geluid dat durft te experimenteren en tegen de haren in durft te strijken.
Voor Freakwater liefhebbers van het eerste uur is het weer intens genieten van songs die verleiden en betoveren en je de Verenigde Staten van het heden maar vooral het verleden inslepen. Het ene moment waan je je in de kille Appalachen, het volgende moment is het toch weer vooral het broeierige Zuiden van de Verenigde Staten.
In muzikaal opzicht klinkt het allemaal geweldig (met een hoofdrol voor het geweldige gitaarwerk en het tegendraadse vioolspel van Warren Ellis), maar ook dit keer zijn het vooral de van vuur en emotie voorziene stemmen van de twee frontvrouwen die de muziek van Freakwater een unieke klank geven.
Verplichte kost voor een ieder die de vorige platen van de band in de kast heeft staan, maar ook een mooi startpunt voor het ontdekken van het oeuvre van een unieke band. Hier komt hij voorlopig niet uit de cd speler. Erwin Zijleman
