Als er een plaat dit jaar lang op de stapel heeft gelegen is het wel Back In The Ring van Chris Pureka. Het is een plaat die eerst een hele tijd tussen de mannelijke singer-songwriters in het rootssegment heeft gelegen (door een combinatie van de voornaam en een wat androgyn uiterlijk) en die stapel krijgt bij mij aanzienlijk minder aandacht dan de vrouwelijke evenknie.
Chris Pureka hoort echter wel degelijk thuis tussen de vrouwelijke singer-songwriters en heeft een plaat gemaakt die alles heeft waar ik van houd in dit genre.
Zo beschikt de vanuit Portland, Oregon, opererende singer-songwriter over een heldere stem met een rauw randje en het is ook nog eens een stem vol mogelijkheden. Chris Pureka kan heel zacht fluisteren, maar ook vol uithalen en kan bovendien in meerdere genres uit de voeten. Ze legt bovendien zoveel emotie in haar stem dat haar songs iets met je doen, of je dat nu wilt of niet.
Back In The Ring hoort thuis in het hokje Amerikaanse rootsmuziek, maar bestrijkt binnen dit hokje een breed palet. Wanneer Chris Pureka kiest voor een behoorlijk traditioneel geluid doet Back In The Ring me wel wat denken aan de platen van Patty Griffin (toch een van de allergrootsten in het genre), maar Back In The Ring heeft ook het lichtvoetige en energieke van Dar Williams en het eigenzinnige van Ani DiFranco. Hier blijft het niet bij, want Back In The Ring is een plaat die steeds weer aan andere dingen doet denken, zonder dat je er precies de vinger op kunt leggen.
Dat heeft te maken met de veelzijdige stem van Chris Pureka, die overigens al meerdere jaren aan de weg timmert en inmiddels een bescheiden stapeltje platen op haar naam heeft staan, maar ook de instrumentatie op de plaat draagt bij aan het bijzondere karakter van de plaat.
Het is een instrumentatie die vaak ingetogen is en zo de stem van Chris Pureka alle ruimte geeft, maar het is ook een instrumentatie die opvalt door veel dynamiek en evenveel bijzondere accenten, waarbij vooral het prachtige en bijzonder veelkleurige gitaarspel en de stemmige strijkers indruk maken.
Back In The Ring heb ik hierboven al een veelzijdige rootsplaat genoemd, maar de mede door crowdfunding mogelijk gemaakte plaat, kleurt ook buiten de lijntjes van de rootsmuziek en flirt ook subtiel met pop.
Toen Back In The Ring dan eindelijk in de cd speler was verdwenen was ik door de prachtige stem van Chris Pureka al snel verliefd op deze bijzondere plaat, maar de muzikante die lange tijd vanuit Massachusetts opereerde maar nu heeft gekozen voor het bruisende Portland, heeft ook nog eens het patent op songs die zich iedere keer net wat meer opdringen.
Dat het helaas niet heel breed opgepakte Back In The Ring van Chris Pureka veel te mooi is om te laten liggen zal inmiddels duidelijk zijn. Erwin Zijleman
