Ian Fisher werd geboren op het platteland van Missouri en groeide hier ook op. De afgelopen jaren is de Amerikaan echter vooral in Europa te vinden. Zo verbleef hij lange tijd in Berlijn, waar hij zijn vorige plaat, het uitstekend ontvangen en ook op deze BLOG geprezen Nero, opnam.
Ian Fisher heeft Berlijn inmiddels verruild voor Wenen, maar ik ga er van uit dat hij binnenkort wel weer ergens anders op zal duiken. Koffer is dan ook een goed gekozen titel voor de nieuwe plaat van de Amerikaan, die nog steeds wordt omarmd door het Nederlandse Snowstar Records.
De titel van de nieuwe plaat van de Amerikaan is echter geïnspireerd door zijn Berlijnse jaren, want in de titeltrack vertolkt Ian Fisher op geheel eigen wijze het van Marlene Dietrich bekende Ich hab’ noch einen Koffer in Berlin. Het is als je het mij vraagt de enige wat zwakkere track op de nieuwe plaat van Ian Fisher (mede door zijn onverstaanbare Duits) en het is ook nog eens een track die in twee versies terugkomt.
Waar de Amerikaan op Nero (dat overigens nog geen jaar oud is) koos voor uiterst ingetogen songs, ligt het tempo op Koffer soms wat hoger. In de tweede track, een ode aan Elvis, trekt Ian Fisher zelfs stevig van leer op de elektrische gitaar, die vervolgens terugkeert in de titeltrack, maar in de meeste tracks domineert de akoestische gitaar.
Het past allemaal prachtig bij de stem van Ian Fisher, die ook op zijn nieuwe plaat weer indruk maakt als verhalenverteller en flarden van de jonge Bob Dylan, Johnny Cash en Neil Young laat horen. Het zijn verhalen die teruggaan naar zijn Amerikaanse roots, maar die ook zeker zijn verrijkt door de belevenissen in Europa.
Zeker in de zich langzaam voortslepende songs, waarin de akoestische gitaar soms gezelschap krijgt van een piano, een pedal steel en een vrouwenstem, is goed te horen dat Ian Fisher niet alleen mooie verhalen kan vertellen, maar ook prachtig kan zingen. Het zijn daarom vooral de ingetogen songs die Koffer naar een hoger plan tillen, maar ik heb persoonlijk ook wel respect voor de songs waarin Ian Fisher iets anders probeert en zich zo onderscheidt van de meeste van zijn soortgenoten en ook een aantal van de uptempo songs zijn na een paar keer horen memorabel.
Het is momenteel zo druk in het land van de singer-songwriters in het rootssegment dat je een in Europa verdwaalde Amerikaan snel over het hoofd ziet of op de stapel laat liggen, maar Koffer doet zeker niet onder voor de meeste andere singer-songwriter platen die dit jaar zijn verschenen.
De keren dat buiten de lijntjes wordt gekleurd zullen voor de purist smetjes zijn, maar ze voorzien Koffer wat mij betreft van glans, al moet Ian Fisher vanaf nu wel worden verboden zich aan songs in het Duits te wagen. Erwin Zijleman
