Rootspuristen halen hun neus er voor op, maar persoonlijk hou ik wel van veel albums die in het hokje countrypop passen. In dit hokje behoort nieuwkomer Lauren Jenkins direct tot de uitblinkers met prima songs, een aanstekelijk geluid met voldoende twang en vooral met een heerlijke stem, die goed uit de voeten kan in de country, maar ook zwoel en jazzy kan klinken. Gelouterde producers en topmuzikanten zorgen voor het mooie geluid, maar het is Lauren Jenkins zelf die deze plaat een flink stuk de hoogte in stuwt met een stem die van ieder popliedjes een goed popliedje kan maken en ook nog eens de rootsmuziek trouw blijft.
Heel lang hoeven we er gelukkig niet over te treuren, want de vijver met jonge countrypop zangeressen zit momenteel overvol. Het grootste nieuwe talent dat we er op het moment uit kunnen vissen is zonder enige twijfel Lauren Jenkins.
De jonge singer-songwriter, die ruim 27 jaar werd geboren in Arlington, Texas, verkent net als onder andere Maren Moris de grens tussen Amerikaanse rootsmuziek en radiovriendelijke popmuziek, maar blijft op haar debuut No Saint constant aan de goede kant van de streep.
Luister naar No Saint en je hoort vrijwel onmiddellijk wat het sterkste wapen van Lauren Jenkins is. De jonge Amerikaanse zangeres beschikt over een warme en licht hese stem, die is gemaakt voor zwoele countrypop. Het wordt nog wat zwoeler door het heerlijke Zuidelijke accent van Lauren Jenkins, die geen geheim maakt van haar afkomst (al groeide ze op in North Carolina).
De stem van Lauren Jenkins, die haar tijd momenteel verdeelt tussen Nashville, New York en North Carolina, kan klinken als die van een typische countryzangeres, maar ze kan ook opschuiven richting een meer jazzy geluid, dat ook in vocaal opzicht wel wat doet denken aan Norah Jones.
Het zorgt voor een in vocaal opzicht veelkleurig debuut en dat is het ook in muzikaal opzicht. Lauren Jenkins kan uit de voeten in meer traditionele countrysongs met hier en daar wat stevigere gitaren, maar ze kan ook opschuiven richting zich langzaam voortslepende ballads, waarin haar stem zwoeler en gevoeliger klinkt.
Vrijwel alles dat Lauren Jenkins op No Saint doet is goed, wat knap is voor een debuterend singer-songwriter. Toeval is het niet, want er is flink geïnvesteerd in het debuut van Lauren Jenkins. Voor No Saint kon een beroep worden gedaan op een leger aan gastmuzikanten en op meerdere gelouterde producers uit Nashville. Dat is te horen, want de plaat klinkt geweldig en overtuigt makkelijk, welke kant Lauren Jenkins ook opschiet op haar debuut.
Het is uiteindelijk vooral de verdienste van de jonge Amerikaanse zelf, want ze schreef mee aan alle songs op de plaat en drukt met haar bijzondere stem een stempel op alle songs. Rootspuristen zullen het waarschijnlijk wat te glad en te poppy vinden, maar voor rootsliefhebbers die niet bang zijn voor een beetje pop is het smullen. No Saint is ook nog eens een groeiplaat, want de aangename countrypop songs met hier en daar flink wat twang, worden bij herhaalde beluistering alleen maar lekkerder en onweerstaanbaarder.
Een plaat van het niveau van No Saint had ik vorige week verwacht van de in 2016 de hemel in geprezen Maren Morris, maar de debuterende Lauren Jenkins heeft hem gemaakt. Zeker in de gaten houden deze dame, want met een debuut als No Saint op zak en een stem die alles doet smelten, kan Lauren Jenkins wel eens heel groot gaan worden. Erwin Zijleman