Ik was ruim twee maanden geleden enorm onder de indruk van de eerste EP van de Australische singer-songwriter Stella Donnelly. Het was een EP die indruk maakte met ruwe en opvallend intieme en persoonlijke popliedjes en deed uitzien naar het debuutalbum van de Australische. Dat album is er nu en laat in een aantal songs een wat voller en verzorgder geluid horen. Het is een aangenaam geluid dat makkelijk verleidt, maar het is een geluid dat gelukkig ook nog wordt afgewisseld door de meer ingetogen songs die haar EP zo bijzonder maakten. Die EP liep over van de belofte en wat mij betreft maakt Stella Donnelly de belofte waar.
Het in eerste instantie alleen op een cassettebandje verkrijgbare Trush Metal was op dat moment al meer dan een jaar oud was, waardoor het niet zo gek is dat Stella Donnelly iets meer dan twee maanden na mijn lovende recensie al weer opduikt met haar eerste album.
Bij beluistering van Beware Of The Dogs is goed te horen dat er flink wat tijd tussen de EP en het album zit, want op haar debuutalbum klinkt de Australische toch anders dan op haar eerste EP.
Bij beluistering van Thrush Metal was ik vooral onder de indruk van de ruwe eenvoud en intimiteit van haar songs. Het deed me denken aan de muziek die een jonge PJ Harvey ooit maakte, maar Thrush Metal raakte ook aan de muziek van momenteel door mij bewonderde singer-songwriters als Julien Baker en Phoebe Bridgers.
Op Beware Of The Dogs kiest Stella Donnelly in een deel van de songs voor een wat voller geluid en een wat nettere productie. Het zijn songs waarin de Australische muzikante hier en daar opschuift richting de indie-rock uit de jaren 90 of naar de dreampop uit dezelfde periode. Het klinkt absoluut lekker, maar het kruipt net wat minder makkelijk onder de huid dan de ruwe en intieme songs op Thrush Metal.
Van de EP keert alleen het indringende Boys Will Be Boys terug op Beware Of The Dogs. De songs sloot vorig jaar al perfect aan bij de opkomende #MeToo beweging en is alleen maar actueler en urgenter geworden. Beware Of The Dogs bevat gelukkig veel meer van dit soort songs. Het zijn songs waarin we het vooral moeten doen met ruimtelijke gitaarlijnen en met de mooie stem van Stella Donnelly, die haar songs vol gevoel vertolkt.
Het zijn songs waarin de Australische singer-songwriter de persoonlijke thema’s niet schuwt en waarin man-vrouw verhoudingen, seksualiteit en seksueel misbruik met enige regelmaat terugkeren, maar ook iets simpels maar ook vervelends als een aantal allergieën een plek krijgt. Ze doet dit op een manier die herinnert aan Liz Phair op het veelgeprezen Exile in Guyville.
Ook in deze meer ingetogen songs klinkt het geluid van Stella Donnelly net wat mooier en verzorgder dan op haar met eenvoudige middelen opgenomen EP, maar de rauwheid, intensiteit en intimiteit heeft Stella Donnelly weten te behouden. In vocaal opzicht heeft de Australische singer-songwriter overigens flinke stappen gezet. Beware Of The Dogs overtuigt in vocaal opzicht meer dan de EP waarmee Stella Donnelly debuteerde.
De wat lichtvoetigere songs op de plaat verleiden makkelijk, zeker voor een ieder die, net als ik, een zwak heeft van de dreampop van bijvoorbeeld The Sundays, maar de meer ingetogen songs vind ik toch het mooist. Het zijn songs die misschien net wat gepolijster klinken dan op de EP, maar de songs van Stella Donnelly komen nog altijd uit het hart en komen weer behoorlijk aan.
Toen ik Thrush Metal voor het eerst hoorde vond ik het direct een meesterwerk. Beware Of The Dogs hinkt wat op twee gedachten en maakt hierdoor niet direct een onuitwisbare indruk, maar steeds als ik de plaat beluister is hij weer wat beter, al is het maar omdat de lichtvoetigere songs ook vol verrassende en eigenzinnige wendingen blijken te zitten. Al met al maakt het debuutalbum van Stella Donnelly de enorme belofte van haar eerste EP wat mij betreft waar. Erwin Zijleman
De muziek van Stella Donnelly is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://stelladonnelly.bandcamp.com.