Muziek uit Noorwegen staat vaak garant voor zware en donkere klanken, maar beiden schitteren door afwezigheid op het debuut van August Kann. How Did All These People Get Into My Room staat vol met ingetogen en lichtvoetige popliedjes. Het zijn popliedjes waarbij het lekker wegdromen is, maar ondertussen steekt het veel knapper in elkaar dan je bij vluchtige beluistering zal vermoeden. August Kann laat zich op zijn debuut beïnvloeden door flink wat grote singer-songwriters uit de jaren 70, maar voorziet zijn lome en charmante popliedjes ook van eigentijdse accenten. Op het eerste gehoor kabbelt het allemaal bijzonder aangenaam voort, maar dan begint How Did All These People Get Into My Room te groeien.
Dat het ook heel anders kan bewijst de Noorse singer-songwriter August Kann, die met How Did All These People Get Into My Room een bijzonder aangenaam en warm klinkend debuut heeft afgeleverd. De singer-songrwiter uit Langhus, Ski, in de buurt van Oslo, kiest op dit debuut voornamelijk voor ingetogen en folky popsongs.
Het zijn popsongs die steeds worden voorzien van een net wat ander geluid. Wanneer August Kann in het zonnige en aanstekelijke This Smells Like Paris kiest voor Afrikaans aandoende gitaarakkoorden ligt de vergelijking met Paul Simon voor de hand en dat is een vergelijking die wel vaker opduikt bij beluistering van How Did All These People Get Into My Room. Het debuut van de Noorse muzikant bevat hiernaast een aantal zeer ingetogen songs die hoorbaar geïnspireerd zijn door het werk van Nick Drake, al bekijkt August Kann het leven wel wat vaker door een roze bril.
How Did All These People Get Into My Room bevat voornamelijk ingetogen songs en het zijn songs die meestal genoeg hebben aan een relatief sobere instrumentatie. Het afwisselend door akoestische gitaar, piano, viool en subtiele percussie ingekleurde geluid is warm en smaakvol en past prachtig bij de al even warme stem van August Kann.
How Did All These People Get Into My Room is een heerlijk loom album en het is een album dat een stuk zonniger klinkt dan de meeste andere muziek uit Noorwegen, die over het algemeen wordt gedomineerd door de eindeloze Noorse winter en niet door de korte Noorse zomer. Ook August Kann heeft op How Did All These People Get Into My Room zijn melancholische momenten, maar zwaar op de hand klinkt het niet.
Het is knap hoe de Noorse muzikant steeds wat andere accenten weet te leggen in zijn op het eerste gehoor relatief eenvoudige popliedjes. De ene keer doet hij dit met fraaie vioolklanken, de volgende keer met een prachtig invallende vrouwenstem of met verrassende gitaarakkoorden. Ook in vocaal opzicht is How Did All These People Get Into My Room een veelzijdig album. August Kann kan zowel fluisteren, maar kan zijn songs ook extra lading geven door zijn kopstem in te zetten of juist net wat lager te zingen.
Het levert een album op dat aan de ene kant is te karakteriseren als tijdloos, maar How Did All These People Get Into My Room van August Kann heeft ook iets eigentijds en eigenzinnigs. Het debuut van de Noorse muzikant vond ik in eerste instantie vooral een aardig album voor op de achtergrond, maar inmiddels dringen de songs op How Did All These People Get Into My Room zich stuk voor stuk op en vind ik het debuut van August Kann beter en beter worden. Het is een debuut dat weer een net wat ander geluid toevoegt aan de boeiende Noorse muziekscene en voor de afwisseling eens licht verteerbaar is. Erwin Zijleman