Vivian Girls maakte tussen 2008 en 2011 drie albums die talloze bands inspireerden tot het maken van muziek, overigens zonder het niveau van Vivian Girls te halen. Het naar Los Angeles verhuisde drietal keert na een afwezigheid van acht jaar terug met een fantastisch album. Het is een album dat aan de ene kant rauw en gruizig klinkt, maar de songs van Vivian Girls zijn ook honingzoet. De mix van flink wat invloeden blijkt al snel bijzonder verslavend, zeker wanneer de band de gitaarmuren contrasteert met zonnige koortjes. Het maken van een goed comeback album is maar weinig bands gegeven, maar Vivian Girls doet het. En hoe!
De band leunde in tegenstelling tot de meeste van haar soortgenoten wat zwaarder op de noisepop en overrompelde met een geluid waarin naast invloeden uit de shoegaze en dreampop vooral flarden Sonic Youth en Bikini Kill opdoken.
Cassie Ramone, Kickball Katy (Goodman) en Ali Koehler (later vervangen door Fiona Campbell) maakten al snel een tweede album (Everything Goes Wrong) dat minstens net zo goed was, namen hierna een break en keerden in 2011 nog één keer terug met het wederom uitstekende Share The Joy. Hierna werd het helaas stil rond Vivian Girls en werd de band ingehaald door volgelingen als Dum Dum Girls, Best Coast en Joanna Gruesome, om er maar eens drie te noemen.
Vivian Girls leek lange tijd een mooie herinnering uit een inmiddels alweer redelijk ver verleden, maar opeens is de band terug met een nieuw album. Cassie Ramone, Kickball Katy (Goodman) en de op het oude nest teruggekeerde Ali Koehler werkten de afgelopen acht jaar aan andere projecten en kregen kinderen, maar kiezen nu weer vol voor Vivian Girls.
Bands die na lange afwezigheid terugkeren hebben het meestal moeilijk en zijn in veel gevallen geen schim meer van de band uit het verleden, maar dit gaat gelukkig niet op voor Vivian Girls. De tegenwoordig vanuit Los Angeles opererende band levert met Memory haar beste album tot dusver af en is al haar volgelingen uit het afgelopen decennium direct weer een paar stappen voor.
De songs op Memory volgen allemaal ongeveer hetzelfde recept. Het tempo ligt hoog, de gitaren zijn stevig en gruizig, de zang van Cassie Ramone is bijzonder trefzeker, de koortjes zijn suikerzoet en de melodieën zijn stuk voor stuk onweerstaanbaar. Vivian Girls had altijd al een eigen geluid en is nog steeds niet in één hokje te duwen. Shoegaze, dreampop, post-punk, noisepop, punk, garagerock, indie-rock, indie-pop en 60s girl pop vloeien allemaal samen in een geluid dat vanaf de eerste noten de aandacht trekt en deze aandacht moeiteloos twaalf songs en 33 minuten vasthoudt.
Producer Rob Barbato (Kevin Morby, The Fall) heeft Memory voorzien van een lekker rauw geluid, maar het is ook een open geluid waarin alle facetten van de muziek van Vivian Girls goed worden belicht. Vivian Girls bouwt hier en daar hoge gitaarmuren op, maar tekent ook voor mooie heldere gitaarlijnen, wat het album voorziet van veel dynamiek.
De band heeft New York zoals gezegd inmiddels verruild voor Los Angeles en ook dat hoor je in de muziek van de band. Memory klinkt wat zonniger dan de vorige albums van het drietal, terwijl de geweldige koortjes op het album herinneren aan de hoogtijdagen van zowel de Phil Spector girlpop als de Californische Westcoast pop.
Ik had altijd al een zwak voor de muziek van Vivian Girls, maar Memory kan ik geen seconde weerstaan. De band imponeert op haar niet meer verwachte comeback album met een dozijn songs vol verleiding, energie en kracht. Het zijn songs die zijn te omschrijven als rauw, stekelig, maar ook honingzoet en verleidelijk en dat is een combinatie die maar weinig bands beheersen. Memory komt aan als een mokerslag, maar ach wat is het lekker. Erwin Zijleman
De muziek van Vivian Girls is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het trio: https://viviangirlsnyc.bandcamp.com/album/memory.