Iedere week verschijnen stapels nieuwe albums. Ook na een strenge selectie is het veel meer dan ik kan plaatsen op deze BLOG, waardoor iedere week albums op de stapel terecht komen. Helaas komen deze albums hier over het algemeen niet meer af. Om de echte parels een tweede kans te geven, besteed ik vanaf nu op iedere vrijdag aandacht aan een album van de stapel dat echt veel te mooi is om te laten liggen.
Deze week.... Between The Country van Ian Noe, een rootsplaat die niet over het hoofd gezien mag worden.
Ian Noe heeft een traditioneel maar werkelijk prachtig klinkend rootsalbum vol geweldige songs gemaakt en het is een album dat groeit en groeit
Between The Country van de Amerikaanse singer-songwriter Ian Noe heb ik in eerste instantie lang laten liggen, maar inmiddels is het album van de singer-songwriter uit Kentucky mee zeer dierbaar. Ian Noe doet soms aan een jonge Dylan denken, maar sluit ook aan bij de grote singer-songwriters uit de jaren 70. De Amerikaan vertelt indringende verhalen en vertolkt ze met veel gevoel, hier en daar geholpen door een uitstekende zangeres. De prachtige productie van wonderboy voorziet de intieme songs van de Amerikaanse muzikant van een warm en gloedvol geluid. Het levert een album op dat bij iedere keer horen weer net wat beter is dan de vorige keer.
Omdat ik binnen de Amerikaanse rootsmuziek bovendien een voorkeur heb voor de net wat minder traditionele muziek, komen mannelijke singer-songwriters die zich bewegen in de traditionelere hoeken van de Amerikaanse rootsmuziek helemaal niet of nauwelijks aan bod.
Het veroordeeld zijn tot de stapel met albums waar ik misschien nog eens wat mee moet is dan het hoogst haalbare, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Zo is mijn liefde voor het eerder dit jaar verschenen debuut van de Amerikaanse singer-songwriter Ian Noe langzaam maar zeker flink gegroeid en inmiddels durf ik wel te beweren dat ik zeer gesteld ben geraakt op Between The Country.
Of het aan de titel van het album ligt weet ik niet, maar het debuut van de singer-songwriter uit Louisville, Kentucky, wordt vooralsnog vaak in het hokje country geduwd. In dat hokje hoort Between The Country zeker niet alleen thuis, want ik hoor op het debuut van Ian Noe toch vooral invloeden uit de folk en uit de singer-songwriter muziek uit de jaren 70.
In de wat soberder ingekleurde tracks op het album doet de singer-songwriter uit Kentucky meer dan eens denken aan een jonge Bob Dylan, al is de stem van Ian Noe net wat warmer. Het mooist vind ik Between The Country echter wanneer Ian Noe kiest voor een gloedvol geluid, waarin ook nog ruimte is voor een vrouwenstem op de achtergrond.
Het debuut van Ian Noe is een overwegend traditioneel klinkend album met een lekker vol geluid. Het is een album dat lijkt geworteld in de jaren 60 en 70, maar gedateerd of oubollig klinkt het geen moment. Integendeel zelfs. Sinds ik Between The Country voor het eerst beluisterde zijn de songs op het debuut van de singer-songwriter uit Louisville langzaam maar zeker gegroeid en inmiddels zijn ze me stuk voor stuk dierbaar.
Ian Noe toont zich op Between The Country een zeer getalenteerd songwriter, die binnen de genoemde genres een breed palet bestrijkt en ook nog eens indringende verhalen vertelt. Zijn debuut staat vol met songs die zich stuk voor stuk in het geheugen nestelen. De ene keer door prachtig gitaarwerk, de andere keer door de Dylanesque intonatie in de zang, dan weer door intieme en emotievolle voordracht of door de trefzekere bijdragen van de gastzangeres op het album (ene Savannah Conley). Ian Noe is niet alleen een getalenteerd songwriter, maar ook een uitstekende zanger, waardoor de prima songs op het album zich nog wat makkelijker opdringen.
Bij beluistering van Between The Country valt me steeds meer op hoe mooi het album klinkt, wat de hand van een gelouterde producer verraadt. Ook dat blijkt te kloppen want niemand minder dan Nashville’s golden boy Dave Cobb (onder andere bekend van Chris Stapleton, Sturgill Simpson, Jason Isbell, Brandi Carlile) produceerde het album en voegde ook nog wat mooi gitaarwerk toe. Het levert een album op dat echt veel te mooi is om te laten liggen. Erwin Zijleman