Het titelloze nieuwe album van de uit Brooklyn, New York, afkomstige band Bethlehem Steel, lijkt er in eerste instantie een van het type dertien in een dozijn, maar hoe vaker ik naar het album luister, hoe leuker het wordt. Bethlehem Steel vermengt invloeden uit de lo-fi, indie-rock en grunge en combineert deze met rauwe energie en veel dynamiek. Het ene moment vliegen de gitaren uit de bocht en schreeuwt zangeres Rebecca Ryskalczyk het uit, maar het volgende moment neemt de band flink gas terug en overheerst de subtiliteit. Het maakt het album van Bethlehem Steel interessanter dan de meeste andere albums in het genre, waarna de songs op dit aangename album ook nog eens flink beginnen te groeien.
Bethlehem Steel bestaat al een jaar of negen, debuteerde twee jaar geleden met het door mij in ieder geval niet opgemerkte Party Naked Forever en werd een paar jaar geleden al eens uitgeroepen tot grote belofte op het invloedrijke South By Southwest muziekfestival. Ook het nieuwe album van de band is een album waar de belofte wat mij betreft van af spat.
Meest in het oog en oor springende lid van de band is frontvrouw en zangeres Rebecca Ryskalczyk, die op het nieuwe album van haar band heerlijk van zich af bijt. De songs van Bethlehem Steel rammelen aan alle kanten en zijn lekker rauw en stevig. De New Yorkse band kan echter ook plotseling gas terugnemen, wat het nieuwe album van de band voorziet van veel dynamiek.
Het doet me wel wat denken aan bands als Screaming Females en Hop Along, maar het nieuwe album van Bethlehem Steel herinnert ook aan de jonge jaren van Sleater-Kinney, heeft af en toe wat van The Breeders en klinkt bovendien als een rauwere variant van ons eigen Bettie Serveert. Een randje grunge maakt het af.
In muzikaal opzicht klinkt de muziek van Bethlehem Steel op het eerste gehoor niet zo heel bijzonder, al worden er af en toe mooie gitaarduels uitgevochten of verrast de band juist met bijzonder subtiele gitaarlijnen. Rebecca Ryskalczyk is ook geen heel groot zangeres, maar slaat zich er op het nieuwe album van haar band prima doorheen, hier en daar geholpen door mede bandlid Christina Puerto.
De grootste kracht van Bethlehem Steel schuilt in de energie die de band in haar songs stopt en in alle dynamiek in deze songs. Rebecca Ryskalczyk schreeuwt het soms uit van woede, maar kan ook prachtig onderkoeld zingen. De instrumentatie doet precies hetzelfde. Bij eerste beluisteringen klinkt het allemaal misschien niet heel opzienbarend, maar op een gegeven moment dringt het nieuwe album van de band uit Brooklyn zich genadeloos op.
Het nieuwe album van Bethlehem Steel is een album van het soort dat ik maar zo heel af en toe omarm, maar ik doe het in dit geval graag. De ruwe energie op het zo heerlijke rammelende album van de band voorziet het album van kracht en urgentie, maar het nieuwe album van Bethlehem Steel is ook een lekker eigenzinnig album, dat steeds weer net wat andere wegen in slaat.
Liefhebbers van mooi verzorgde popliedjes of muzikale hoogstandjes zijn bij Bethlehem Steel absoluut aan het verkeerde adres, maar een ieder die op zijn tijd niet vies is van een band die precies doet waar het zelf zin in heeft, hierdoor flink wat steken laat vallen, maar ook garant staat voor passie, heeft met het titelloze album van Bethlehem Steel een prima album in handen. Het is een album dat in eerste instantie alle kanten op schiet, maar nu ik voor de zoveelste keer naar het album luister, valt er toch steeds meer op zijn plek. Erwin Zijleman
De muziek van Bethlehem Steel is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://bethlehemsteel.bandcamp.com/album/bethlehem-steel.