Lianne La Havas verleidt wederom met lome, zwoele en zonnige klanken en met haar geweldige stem, maar ze laat dit ook meer van zichzelf zien
Het derde album van Lianne La Havas heeft geen titel mee gekregen en wordt een breakup album genoemd. Dat hoor je ten dele in de teksten, maar in muzikaal en vocaal opzicht is ook het nieuwe album van de Britse singer-songwriter weer loom, warmbloedig, zonnig en aangenaam. In de openingstrack lijkt het nog even zwaar geproduceerd, maar langzaam maar zeker hoor je steeds meer van Lianne La Havas, die niet alleen een geweldige zangeres is, maar ook een getalenteerde muzikante en een uitstekend songwriter. Haar nieuwe album is de perfecte soundtrack voor een mooie zomeravond, maar ook een album dat verder uitpluizen verdient.
Ik moet eerlijk toegeven dat, hoewel ik zeer gecharmeerd was van de eerste twee albums van de Britse singer-songwriter, ik eigenlijk nooit meer luister naar de muziek van Lianne La Havas, waardoor haar derde album voelt als een hernieuwde kennismaking.
Het derde album van Lianne La Havas heeft geen titel mee gekregen, wat bijdraagt aan het gevoel van een nieuwe start. Toch ligt het nieuwe album van Lianne La Havas voor een belangrijk deel in het verlengde van zijn twee voorgangers. De Britse singer-songwriter gaat ook op haar nieuwe titelloze album vooral aan de haal met invloeden uit de soul, pop en R&B en opereert hiermee in hetzelfde straatje als landgenoten Corinne Bailey Rae en Joss Stone, waarvan overigens de laatste jaren maar heel weinig is vernomen.
Op het eerste gehoor is er misschien niet veel nieuws onder de zon, maar dat betekent ook dat Lianne La Havas makkelijk verleidt met heerlijk lome en zonnige klanken, die worden gedragen door haar prachtige en heerlijk soulvolle stem. Het wederom door Matt Hales (in het verleden bekend als Aqualung) geproduceerde nieuwe album voelt direct vanaf de eerste noten aan als het spreekwoordelijke warme bad en nodigt nadrukkelijk uit tot luieren op een warme zomerdag.
De zwoele en lome klanken liggen niet alleen bijzonder lekker in het gehoor maar worden ook fraai gecombineerd met de prachtige stem van Lianne La Havas, die vergeleken met de meeste jonge soulzangeressen van het moment ook prachtig zwoel en ingetogen kan zingen. Het nieuwe album van de Britse singer-songwriter is in essentie een breakup-album, maar de songs op het album blijven zeker niet steken in verdriet. Een aantal tracks op het album kijkt terug op de liefde die inmiddels achter Lianne La Havas ligt, maar nieuwe liefde ligt nadrukkelijk op de loer.
Het derde album van de muzikante uit Londen opent met een nogal zwaar aangezette productie, die uitstekend zou passen bij Joss Stone, maar ik voor Lianne La Havas net wat ze zwaar vind. Het wordt al snel aangepast in de volgende songs, waarin meer ruimte is voor het folky en jazzy gitaarspel dat we kennen van haar vorige albums en waarin het geluid net wat lichtvoetiger is.
Je hoort dan dat Lianne La Havas geen 13 in een dozijn zangeres is, maar een getalenteerd muzikante en zangeres, die interessante eigen keuzes durft te maken, waaronder het coveren van Radiohead’s Weird Fishes. Het album klinkt zoals gezegd loom, zonnig en aangenaam, maar in muzikaal en vocaal opzicht steekt het allemaal razend knap in elkaar, zeker wanneer jazzy accenten worden toegevoegd aan de muziek en ook de productie van Matt Hales verdient een pluim.
Zoals eerder gezegd was ik ook te spreken over de eerste twee albums van Lianne La Havas, maar waren het ook albums die betrekkelijk snel vervlogen. De tijd zal leren of dat dit keer anders is, maar vooralsnog heb ik goede hoop. Het derde album van Lianne La Havas laat immers nog wat meer een eigen geluid horen en bevat bovendien flink wat songs die al snel veel meer doen dan vermaken. Erwin Zijleman
Lianne La Havas van Lianne La Havas is verkrijgbaar via de Mania webshop: