Zelfs in de zomermaanden is het nog dringen binnen de Amerikaanse rootsmuziek, maar het nieuwe album van de mij tot voor kort onbekende Michelle Rivers weet zich eenvoudig te onderscheiden. De Amerikaanse muzikante kreeg de Amerikaanse rootsmuziek thuis met de paplepel ingegoten, maar desondanks duurde het een tijd voor ze haar plek gevonden had. Bijgestaan door een aantal geweldige muzikanten maakt Michelle Rivers nu indruk met haar tweede album, dat niet alleen opvalt door een prachtig authentiek klinkend rootsgeluid, maar ook door aansprekende songs en vooral door de prachtige stem van de Amerikaanse muzikante uit Montana.
De naam Michelle Rivers kwam me op een of andere manier bekend voor, net als de cover van haar debuutalbum Breathing On Embers, maar ik ben er toch vrij zeker van dat ik haar in 2016 verschenen debuutalbum nooit heb beluisterd. Haar deze week verschenen tweede album Chasing Somewhere is daarom wat mij betreft mijn eerste kennismaking met de muziek van Michelle Rivers en het is een kennismaking die naar meer smaakt.
Michelle Rivers werd geboren in Leipers Fork, Tennessee, op een steenworp afstand van Nashville, waar ze de muziek met de paplepel kreeg ingegoten van haar vader die niet alleen songwriter en multi-instrumentalist was, maar ook een studio runde. Na haar tienerjaren in Austin, Texas, te hebben doorgebracht, waar ze gitaar leerde spelen, koos de Amerikaanse muzikante voor een studie in Nashville, waar haar liefde voor een bestaan als muzikant langzaam maar zeker werd aangewakkerd, al kwam dit bestaan er niet zonder slag of stoot.
Michelle Rivers woont inmiddels in een uithoek van de staat Montana, midden in de woeste natuur van de Rocky Mountains. De Amerikaanse muzikante heeft Nashville misschien verlaten, maar Nashville heeft Michelle Rivers niet verlaten. Chasing Somewhere ademt immers in alle tracks de countrymuziek zoals die in Nashville al decennia wordt gemaakt. Het is een album dat niet heel veel op heeft met de countrypop van de hoofdstad van de Amerikaanse rootsmuziek, want Michelle Rivers maakt vooral traditioneel aandoende Amerikaanse rootsmuziek met voornamelijk invloeden uit de country en de folk.
Michelle Rivers woont misschien in een uithoek van de Verenigde Staten, maar wist een aantal topmuzikanten te strikken voor haar tweede album, onder wie de van Emmylou Harris bekende Al Perkins, die ook op Chasing Somewhere de show steelt met zijn steelguitar. Ook de andere muzikanten hebben prachtig bijgedragen aan het tweede album van Michelle Rivers, dat geweldig klinkt en een geluid bevat dat zeer in de smaak zal vallen bij liefhebbers van wat traditionelere Amerikaanse rootsmuziek.
Dat geldt ook voor de stem van de singer-songwriter uit Montana, want Michelle Rivers beschikt over een stem die gemaakt is voor de genres waarbinnen ze beweegt. Chasing Somewhere klinkt daarom onmiddellijk vertrouwd, maar zeker wanneer je het album wat vaker beluistert, hoor je hoe knap het zowel muzikaal als vocaal in elkaar steekt.
Michelle Rivers schrijft bovendien aansprekende songs. Het zijn songs die over het algemeen binnen de lijntjes van de wat traditioneler aandoende Amerikaanse rootsmuziek kleuren, maar Chasing Somewhere is een redelijk gevarieerd album, waardoor je makkelijk de hele speelduur bij de les blijft.
Zeker binnen de Amerikaanse rootsmuziek is het momenteel dringen met een bijna onophoudende stroom aan nieuwe releases, maar het tweede album van Michelle Rivers sprong er niet alleen deze week uit bij mij, maar houdt zich ook staande binnen het beste dat dit jaar in het genre is verschenen. Het is verdienste van de geweldige muzikanten die op het album zijn te horen, maar het is vooral de verdienste van Michelle Rivers die haar songs op gloedvolle en zeer overtuigende wijze vertolkt. Erwin Zijleman