02 augustus 2022

Maggie Rogers - Surrender

Maggie Rogers behoort sinds 2019 tot de populaire popprinsessen, maar op haar nieuwe album Surrender laat de Amerikaanse muzikante ook haar veelzijdigheid horen en schuwt ze het avontuur bovendien niet
Maggie Rogers transformeerde een paar jaar geleden in één klap van een piepjonge indie-folkie in een heuse popprinses. De afgelopen jaren combineerde de Amerikaanse muzikante dit met een universitaire studie, maar met Surrender ligt de aandacht weer volledig bij de muziek. Op Surrender maakt Maggie Rogers aanstekelijke pop, rock en folk, maar stiekem is haar muziek toch een stuk avontuurlijker dan die van al die andere popprinsessen. Surrender is een album vol hitpotentie, maar het is ook een persoonlijk en eigenzinnig album van een muzikante die veel in haar mars heeft en ons de komende jaren ongetwijfeld gaat verrassen met albums die nog beter zijn dan het sterke Surrender.


De Amerikaanse muzikante Maggie Rogers liet een jaar of tien geleden voor het eerst van zich horen met een in eigen beheer uitgebracht indiefolk album, The Echo, dat ze maakte toen ze nog op de middelbare school zat. Het album is, net als de uitstekende opvolger Blood Ballet uit 2014, niet te vinden op de streaming media platforms, maar nog wel op de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante. 

Op de streaming media platforms begint de carrière van Maggie Rogers met de uit 2017 stammende EP Now That The Light Is Fading, met hierop de single Alaska (waarmee Maggie Rogers een onuitwisbare indruk maakte op Pharrell Williams), en vooral het in 2019 verschenen Heard It In A Past Life, waarop Maggie Rogers de indiefolk definitief verruilde voor de pop. 

Het is een album dat wat mij betreft niet heel erg opviel tussen de andere popalbums van dat moment, al klonk het in muzikaal opzicht misschien net wat avontuurlijker en was de zang beter. Ik vond Heard It In A Past Life een stuk minder interessant dan het oudere werk van Maggie Rogers, dat fraai werd verzameld op de eind 2020 verschenen verzamelaar Notes From The Archive: Recordings 2011-2016, maar hoorde ook op het popalbum het talent van de Amerikaanse muzikante. 

Maggie Rogers, die de afgelopen jaren ook studeerde aan de prestigieuze Harvard University, keert deze week terug met Surrender, waarop ze de touwtjes stevig in eigen handen heeft. Op haar vorige album was de Amerikaanse muzikante overgeleverd aan een heel legioen aan ervaren producers, maar haar nieuwe album produceerde ze zelf, samen met de Britse muzikant en producer Kid Harpoon. 

Ook Surrender is een album waarop het etiket pop prima past, maar het is een veelzijdiger en eigenzinniger album dan het zo succesvolle Heard It In A Past Life. Op Surrender maakt Maggie Rogers de popmuziek zoals de grote popprinsessen die op het moment maken, maar de muzikante uit Maryland heeft wel wat avontuur toegevoegd aan haar songs, waardoor ook de liefhebbers van indiepop mogelijk zullen vallen voor de charmes van Maggie Rogers. 

De Amerikaanse muzikante schuift nog verder op richting indie wanneer ze kiest voor een wat steviger geluid. Het blijft allemaal behoorlijk geproduceerd en gelikt klinken, maar subtiele uitstapjes maken de songs van Maggie Rogers interessanter dan die van haar soortgenoten, die ze ook in vocaal opzicht makkelijk de baas is. 

Zeker na een aantal tracks met een overvol pop- en rockgeluid verlang ik wel naar wat meer ingetogen songs die de Amerikaanse muzikante in het verleden maakte en ook die zijn te vinden op Surrender, al zijn ze wel in de minderheid. Maggie Rogers laat op Surrender horen dat ze alle kanten op kan. Ze overtuigt als popprinses en als rockchick, maar ook als folkie, wat knap is. 

Surrender bevat verder een serie aantrekkelijke songs die zich makkelijk opdringen en zit in muzikaal en vocaal opzicht gewoon knap in elkaar. Surrender is bovendien een zeer persoonlijk album, waarop Maggie Rogers zichzelf volledig bloot geeft. Het is zeker geen album dat hier dagelijks uit de speakers komt, maar binnen het segment waarin Maggie Rogers opereert is Surrender een album dat er makkelijk uitspringt. Het is genoeg reden om haar te blijven volgen, want net als Taylor Swift is ook Maggie Rogers in staat om een vol klinkende popplaat te verruilen voor een smaakvol indiefolk album. Ik ben benieuwd. Erwin Zijleman


Surrender van Maggie Rogers is verkrijgbaar via de Mania webshop: