Billie Marten (echte naam: Isabella Sophie Tweddle) is pas 26 jaar oud, maar heeft toch al vijf albums op haar naam staan. Ik ontdekte de Britse muzikante, die al op haar vijftiende haar eerste EP uitbracht, pas in 2021 toen haar derde album verscheen, maar sindsdien ben ik fan. Op haar albums maakt Billie Marten een mooie mix van ingetogen folksongs en wat uitbundiger klinkende popsongs en maakt ze indruk met een prachtige stem.
Ik had het idee dat de albums van Billie Marten tot dusver slechts in beperkte mate werden opgepikt, maar de grote zaal van de Melkweg was gisteren vrijwel volledig gevuld voor het concert van de Britse muzikante. Kennelijk is ze een stuk populairder dan ik dacht, wat vast te maken heeft met exposure op bepaalde sociale media.
Een blik op het podium maakte direct duidelijk dat Billie Marten in haar eentje zou gaan optreden, want buiten een microfoonstandaard, drie gitaren en een tafeltje met wat flesjes water, was er niets te zien op het podium, dat verder alleen versierd was met een doek met een drietal getekende portretten van de Britse singer-songwriter.
Billie Marten betrad het podium inderdaad in haar eentje. Het is een moedige keuze, want probeer een zaal met 1.000 personen maar eens stil te krijgen met een zachte stem en een akoestische gitaar. Het lukte wonderwel, want buiten de geluiden van de bar en een enkeling die leed aan de bloedirritante Dutch Disease (een concert gebruiken om eens flink bij te kletsen), kreeg Billie Marten de volledige aandacht.
De stem van Billie Marten is op haar albums van een bijzondere schoonheid en ook op het podium blijkt ze een geweldige zangeres met een loepzuivere stem. Het is een wat zachte stem, die in de gesprekjes met het publiek lastig te verstaan was, maar de zang klonk echt fascinerend mooi in de Melkweg.
Door af en toe van gitaar te wisselen werd ook nog wat variatie aangebracht in de muziek, die ondanks het beperkte instrumentarium warm en vol klonk. Het vraagt nogal wat om alleen met een gitaar en een stem vijf kwartier de aandacht vast te houden, maar Billie Marten deed het, wat natuurlijk ook de verdienste is van de flinke serie aansprekende songs die ze inmiddels op haar naam heeft staan.
Na zo'n vijf kwartier, inclusief een duet met voorprogramma Le Ren en een toegift, zat het er op en ging het publiek tevreden naar huis. Ik ben op zich wel benieuwd hoe Billie Marten klinkt met een band, maar ook dit solo optreden smaakte naar meer en heeft mijn respect voor de Britse singer-songwriter nog wat verder vergroot. Erwin Zijleman