Op 26 augustus 1970 begon het derde en laatste Isle Of Wight Festival. Het zou tot de vroege ochtend van 31 augustus duren en de geschiedenis in gaan als één van de meest legendarische muziekfestivals aller tijden. De derde editie van het Isle Of Wight Festival dankt haar naam en faam vooral aan het veelbesproken optreden dat Jimi Hendrix er, slechts een paar weken voor zijn dood, gaf, maar er viel meer te genieten op het festival dat door zo’n 800.000 muziekliefhebbers werd bezocht. Enkele uren na het optreden van Jimi Hendrix, het was inmiddels ver na middernacht, stond een optreden van Leonard Cohen op het programma. De op dat moment al bijna 36-jarige Leonard Cohen stond in augustus 1970 nog aan het begin van zijn carrière en had pas twee platen uitgebracht: Songs Of Leonard Cohen en Songs From A Room. Cohen betrad om twee uur ’s nachts het podium en trof een onrustig publiek. Opgezweept door het optreden van Jimi Hendrix ontstonden hier en daar relletjes en ging een deel van de apparatuur in vlammen op. Hiernaast waren vele bezoekers de uitputting na vier dagen Isle Of Wight nabij. Leonard Cohen stond hierdoor voor een lastige opgave, maar slaagde met glans. Met een intieme en ingetogen set van ruim 80 minuten bracht Leonard Cohen het uitzinnige publiek tot bedaren en zette hij zichzelf definitief op de kaart als één van de meest aansprekende singer-songwriters aller tijden. Cohen’s legendarische concert is nu eindelijk op cd verschenen en hoewel de magie van het echte optreden natuurlijk ontbreekt, heeft Live At The Isle Of Wight 1970 alles wat een memorabele live-plaat moet hebben. Cohen draagt een aantal gedichten voor en speelt hiernaast, bijgestaan door zijn uitstekende gelegenheidsband The Army, voornamelijk songs van zijn eerste twee platen, al komen ook drie tracks van het pas een jaar later verschenen Songs Of Love And Hate voorbij. Hoewel de opnamen inmiddels bijna 40 jaar oud zijn, klinkt Live At The Isle Of Wight 1970 opvallend goed. Cohen is uitstekend bij stem en stort zich met hart en ziel op de songs die op dat moment nog relatief onbekend waren, maar inmiddels behoren tot de kroonjuwelen van de popmuziek. Cohen wist een groot deel van het publiek uiteindelijk tot tranen te roeren en zal ook met deze bijzonder fraaie live-registratie menigeen diep weten te raken. Leonard Cohen bracht eerder dit jaar de uitstekende live-plaat Live Fom Londen uit; wat mij betreft één van de weinige live-platen van het jaar die er toe doet. Live At The Isle Of Wight 1970 is nog een stuk beter en kan wat mij betreft direct de boeken in als een klassieker. Erwin Zijleman