The School - Loveless Unbeliever
Meerdere recensies hadden me gewaarschuwd voor Loveless Unbeliever van de Britse band The School, maar ik moest zo nodig eigenwijs zijn. Inmiddels weet ik twee dingen: 1. Loveless Unbeliever van The School is een bitterzoete zomerplaat van een niveau dat de afgelopen jaren alleen door bands als Belle & Sebastian en Camera Obscura werd gehaald en 2. The School heeft een plaat gemaakt die ik de komende weken of zelfs maanden niet meer uit mijn hoofd krijg, hoezeer ik ook mijn best ga doen. Opener Let It Slip bevat meteen alle elementen die de muziek van The School zo onweerstaanbaar maken: aanstekelijke gitaarloopjes, honingzoete melodieën, speelse strijkers, blazers en pianoriedeltjes, heerlijke koortjes, invloeden uit de girlpop van Motown en Phil Spector, invloeden van het eigen continent van Dusty Springfield en Sandy Shaw en boven alles de onweerstaanbare vocalen van zangeres Liz Hunt. Stop Loveless Unbeliever in de cd-speler en het is onmiddellijk zomer. Waneer Liz Hunt begint te zingen worden de laatste wolkjes verdreven en smelt je hart. Alles wat The School op Loveless Unbeliever doet is eerder gedaan, maar toch zijn de dertien perfecte popliedjes op deze plaat nauwelijks te weerstaan. Loveless Unbeliever van The School is op zich geen plaat om heel druk over te doen en voor deze ene keer hou ik het dan ook kort. Alle songs op deze plaat zijn misschien nieuw, maar je hebt ze op een of andere manier allemaal al eerder gehoord. Het zijn relativerende woorden die je niet zullen helpen, want zodra je Loveless Unbeliever van The School hebt gehoord wil je voorlopig niets anders meer. Een ieder voor wie deze zomer inmiddels lang genoeg duurt, raad ik dan ook met klem af of ook maar één noot van deze plaat op te vangen. Erwin Zijleman
Meerdere recensies hadden me gewaarschuwd voor Loveless Unbeliever van de Britse band The School, maar ik moest zo nodig eigenwijs zijn. Inmiddels weet ik twee dingen: 1. Loveless Unbeliever van The School is een bitterzoete zomerplaat van een niveau dat de afgelopen jaren alleen door bands als Belle & Sebastian en Camera Obscura werd gehaald en 2. The School heeft een plaat gemaakt die ik de komende weken of zelfs maanden niet meer uit mijn hoofd krijg, hoezeer ik ook mijn best ga doen. Opener Let It Slip bevat meteen alle elementen die de muziek van The School zo onweerstaanbaar maken: aanstekelijke gitaarloopjes, honingzoete melodieën, speelse strijkers, blazers en pianoriedeltjes, heerlijke koortjes, invloeden uit de girlpop van Motown en Phil Spector, invloeden van het eigen continent van Dusty Springfield en Sandy Shaw en boven alles de onweerstaanbare vocalen van zangeres Liz Hunt. Stop Loveless Unbeliever in de cd-speler en het is onmiddellijk zomer. Waneer Liz Hunt begint te zingen worden de laatste wolkjes verdreven en smelt je hart. Alles wat The School op Loveless Unbeliever doet is eerder gedaan, maar toch zijn de dertien perfecte popliedjes op deze plaat nauwelijks te weerstaan. Loveless Unbeliever van The School is op zich geen plaat om heel druk over te doen en voor deze ene keer hou ik het dan ook kort. Alle songs op deze plaat zijn misschien nieuw, maar je hebt ze op een of andere manier allemaal al eerder gehoord. Het zijn relativerende woorden die je niet zullen helpen, want zodra je Loveless Unbeliever van The School hebt gehoord wil je voorlopig niets anders meer. Een ieder voor wie deze zomer inmiddels lang genoeg duurt, raad ik dan ook met klem af of ook maar één noot van deze plaat op te vangen. Erwin Zijleman