Ik bespreek op deze BLOG normaal gesproken geen EP’s, maar voor Shingolai van de Nederlandse band Lost Bear maak ik graag een uitzondering. Ik was anderhalf jaar geleden zeer te spreken over Limshasa, het debuut van de band, maar Shingolai is nog een stuk beter. Op Limshasa verraste de band uit Utrecht met lekker eigenwijze rockmuziek, die zowel door de bijzondere instrumentatie als door de niet alledaagse en hier en daar aangenaam rammelende songstructuren zeer tot de verbeelding sprak. Shingolai doet hetzelfde, maar valt ook nog eens op door de vorm. De vijf tracks tellende plaat wordt alleen uitgebracht op doorzichtig vinyl en is verkrijgbaar met vijf verschillende hoezen. Ik moet zeggen dat het er prachtig uit ziet. Voor een ieder die van ons die niet meer is voorzien van een platenspeler, is ook een digitale download beschikbaar, maar de vinyl versie is natuurlijk veel mooier. Aan de andere kant gaat het uiteindelijk natuurlijk vooral om de muziek en die is zowel op de vinyl versie als op de digitale versie van hoog niveau. Shingolai ligt in het verlengde van Limshasa, maar laat de nodige groei horen. Net als op Limshasa valt de muziek van Lost Bear op door de in dit genre verrassende instrumentatie met een trompet en twee drummers, wat Lost Bear een opvallend eigen geluid geeft. In muzikaal opzicht zijn er nog altijd de raakvlakken met 90s bands als Sonic Youth, Dinosaur Jr en Pavement (vanwege het lo-fi randje, dat overigens minder nadrukkelijk aanwezig is dan op het debuut), maar het licht er aanzienlijk minder dik bovenop dan op Limshasa. Waar op het debuut van Lost Bear ook nog wel wat zwakkere nummers stonden, is het niveau op Shingolai van een constant en bijzonder hoog niveau. Vergeleken met Limshasa klinkt Shingolai net wat toegankelijker. De songs rammelen wat minder en klinken ook wat minder gekunsteld, wat uiteindelijk positief uitpakt. De muziek van Lost Bear blijft immers eigenzinnig en verkent vergeleken met Limshasa ook nog een aantal nieuwe en minder voor de hand liggende wegen. Net als op haar debuut weet Lost Bear op Shingolai steeds weer op een net wat andere manier te prikkelen en omdat de band in vocaal, muzikaal en compositorisch opzicht absoluut is gegroeid, lukt dit net wat beter dan op het inmiddels al weer ruim anderhalf jaar oude debuut. De plaat bevat weliswaar slechts vijf tracks, maar ze zijn alle vijf zeer de moeite waard. Natuurlijk smaakt een kwartier muziek van hoog niveau uiteindelijk alleen maar naar veel meer en zijn de verwachtingen met betrekking tot de tweede plaat van Lost Bear nu al hooggespannen, maar Shingolai komt ook als een op zichzelf staande release goed tot zijn recht. De EP op doorzichtig vinyl is daarom niet alleen een prachtig hebbedingetje, maar ook in muzikaal opzicht zeer interessant. Dat we van Lost Bear nog veel moois gaan horen is zeker. Laat dus maar snel komen die tweede plaat, al valt er op Shingolai voorlopig nog wel het een en ander te ontdekken. Erwin Zijleman
