De bron van nieuwe muziekreleases stond de afgelopen weken al op een bijzonder laag peil, maar is nu helemaal droog gevallen. Alle tijd dus voor de platen die ik om welke reden dan ook gemist heb en voor de leuke hebbedingetjes. De box-set die ik vandaag bespreek valt formeel gezien waarschijnlijk in de laatste categorie, maar is wat mij betreft veel meer dan zomaar een hebbedingetje. Waar een band als XTC in de jaren 80 vol overtuiging de Beatles van de jaren 80 werd genoemd, zijn de Beatles van de jaren 70, in ieder geval door de echte muziekliefhebber, eigenlijk nooit op de juiste waarde geschat. Ik heb het natuurlijk over de Britse band 10cc, van wie onlangs de bijzonder fraaie en goedgevulde box set Tenology verscheen. Dat 10cc door veel muziekliefhebbers niet heel serieus werd en wordt genomen, heeft de band voor een belangrijk deel aan zichzelf te danken. De band verkocht haar ziel wel eens aan de duivel van het hitparadesucces en bracht een aantal singles uit die niet direct wijzen op uniek muzikaal talent. Wanneer ik het volledige oeuvre van 10cc bekijk, zie ik echter een groots oeuvre dat bestaat uit vele hoogtepunten. 10cc produceerde tussen 1973 en 1977 een vijftal albums, die wat mij betreft allemaal als klassieker mogen worden bestempeld. Ook in haar nadagen leverde de band nog een aantal bovengemiddeld goede platen af, al was de meeste glans er toen wel wat af. 10cc grossierde op deze platen niet alleen in toegankelijke en tegelijkertijd razendknap in elkaar stekende popliedjes, die ook van de hand van Paul McCartney hadden kunnen zijn, maar zocht ook meer dan eens het experiment. De band had in Graham Gouldman en Eric Stewart twee songwriters van hoog niveau en beschikte met Kevin Godley en Lol Creme bovendien over twee avonturiers die de band steeds weer van de gebaande paden af wisten te trekken. Wanneer je de platen van 10cc beluistert zit er dan ook een verschil van dag en nacht tussen de singles en de albumtracks. Op de gemiddelde 10cc verzamelaar blijft de laatstgenoemde kant over het algemeen onbelicht, maar op Tenology is er ruimschoots aandacht voor de veelzijdigheid van de band, wat het een stuk makkelijker maakt om van 10cc te houden. Tenology bestaat uit 4 cd’s en een DVD. Op de cd’s komen uiteraard alle singles van de band terug. Van het vooral met doo wop invloeden gevoede Donna en het psychedelische I’m Not In Love tot het wat pompeuze Wall Street Shuffle en de ultieme zomerhit Dreadlock Holiday. Persoonlijk vind ik het absoluut geen straf om naar alle singles van 10cc te luisteren (het is een imposant en veelzijdig rijtje), maar bij de ruime aandacht voor de "classic album tracks" als Blackmail, Une Nuit A Paris en The Second Sitting For The Last Supper zit ik pas echt op het puntje van mijn stoel. Ook de verzameling b-kantjes en rarities op de laatste cd voldoet ruimschoots aan mijn verwachtingen. Er is volop ruimte voor experiment, maar 10cc verloor gelukkig nooit het perfecte popliedje uit het oog. Hoewel de meeste tracks inmiddels 30-40 jaar oud zijn klinkt de muziek van 10cc nog altijd fris en urgent, net als die van The Beatles en XTC. Wat rest is een DVD met live-opnamen en videoclips. Deze doet wel wat gedateerd aan, al maakte 10cc ook wel een aantal clips die nog steeds niet zouden misstaan op de muziekzenders. Al met al biedt Tenology een prachtig overzicht van het werk van een helaas door velen zwaar onderschatte band. Ik kom de kerstdagen wel door met deze vier cd’s vol hoogstaande popmuziek. Wie volgt? Tip: klik eerst op de Spotify link en bekijk pas later de video's. Erwin Zijleman
