Grouper - The Man Who Died In His Boat

Dragging A Dead Deer Up A Hill van Grouper haalde ik ruim drie jaar geleden uit het jaarlijstje van Pitchfork. De wat sinister aandoende plaat met folky songs en bijna angstaanjagende achtergrondmuziek, was zeker geen lichte kost, maar wist me uiteindelijk steeds meer en steeds intenser te boeien. Het alter ego van de uit Portland, Oregon, afkomstige Liz Harris maakte sinds Dragging A Dead Deer Up A Hill nog drie platen, maar deze wisten me niet te bereiken. Haar nieuwe plaat, The Man Who Died In His Boat, deed dat wel en het is wederom een genoegen. Wanneer je tot deze conclusie komt ben je overigens al wel een stuk verder, want ook op The Man Who Died In His Boat maakt Grouper het de luisteraar weer niet makkelijk. The Man Who Died In His Boat is minstens net zo ver verwijderd van de min of meer standaard folksongs als Dragging A Dead Deer Up A Hill en is daarom op zijn minst wel even wennen. Grouper hypnotiseert op haar  nieuwe plaat met fluisterzachte songs die bestaan uit voornamelijk akoestische en atmosferische klanken en engelachtige fluisterzang. De muziek op de plaat heeft vaak een repeterend karakter, wat fraai contrasteert met de ongrijpbare zang. The Man Who Died In His Boat doet meer dan eens aan de muziek van bands als The Cocteau Twins en This Mortal Coil denken, maar mist het zo kenmerkende 80s geluid van deze bands en is bovendien wat zwaarder en donkerder. The Man Who Died In His Boat zet je niet op wanneer je even niet zo lekker in je vel zit, maar is een prima plaat om de dag mee af te sluiten, tenzij je bang bent voor de angstige dromen waarvoor Grouper iedere keer weer de soundtrack maakt. The Man Who Died In His Boat is net als het vorig jaar zo door mij bewonderde Ekstasis van Julia Holter een plaat die nauwelijks houvast geeft, maar op een gegeven moment dringt de plaat zich toch op en wordt de muziek van Grouper maar lastig te weerstaan. Het duurt waarschijnlijk nog wel even voor ik The Man Who Died In His Boat volledig heb kunnen doorgronden, maar dat dit een plaat is die door veel meer mensen gehoord moet gaan worden is voor mij inmiddels wel duidelijk. Liefhebbers van toegankelijke popmuziek en songs met een kop en een staart, kunnen hier voorlopig met een grote boog omheen lopen, maar voor een ieder die ook de wat lastiger te doorgronden muziek niet uit de weg gaat, valt er op het bezwerende en indringende The Man Who Died In His Boat van Grouper heel erg veel te genieten. Terwijl het voorzichtig begint te sneeuwen zet ik de plaat voor de zoveelste keer op. De impact groeit, terwijl de beelden alleen maar mooier en indrukwekkender worden. De muziek van Grouper is niet van deze wereld, maar als je je er voor open stelt van een bijna onwerkelijke schoonheid. Erwin Zijleman