Richard Thompson - Electric

Het is een enorme stapel platen die de Britse muzikant Richard Thompson inmiddels op zijn naam heeft staan en tussen al deze platen moet je echt zoeken naar de wat mindere platen. Richard Thompson stond halverwege de jaren 60 aan de basis van de legendarische folkrock band Fairport Convention (waarmee hij tekende voor een aantal klassiekers), maar maakt al vanaf het begin van de jaren 70 soloplaten, zo nu en dan afgewisseld door een duoplaat met zijn toenmalige vrouw Linda. Dat leverde met name in de jaren 70 en 80 een indrukwekkende serie klassiekers op met, voor mij persoonlijk, het samen met Linda gemaakte I Want To See The Bright Lights Tonight uit 1974 als onbetwist hoogtepunt. In het grootste deel van de jaren 90 verkeerde Thompson niet in grootse vorm (maar dat geldt op één of andere manier voor veel grote muzikanten, kijk bijvoorbeeld maar eens naar de oeuvres van Bruce Springsteen en Bob Dylan), maar aan het eind van het decennium wist de Brit zich weer te herpakken, om de goede vorm vervolgens tot vandaag de dag vast te houden. Richard Thompson wordt dit jaar 64, maar laat met zijn nieuwe plaat Electric horen dat hij nog wel even mee kan. Electric volgt op het prachtige Sweet Warrior uit 2007 en de verassend sterke live plaat Dream Attic uit 2010. Voor Electric is Thompson uitgeweken naar het Amerikaanse rootslabel New West label en wist hij niemand minder dan Buddy Miller als producer te strikken. Naast de muzikanten die ook al op Dream Attic van de partij waren, zijn er op Electric gastbijdragen van onder andere Stuart Duncan, Siobhan Maher-Kennedy (River City People) en Alison Krauss te horen. Op basis van het bovenstaande verwacht je een plaat die de Amerikaanse rootsmuziek omarmt en de Britse folkmuziek vergeet, maar dat is maar zeer ten dele het geval. Electric bevat een aantal Amerikaans klinkende songs met invloeden uit de bluegrass en country, maar Richard Thompson verloochent zijn afkomst zeker niet en pakt ook uit met songs waarin invloeden uit de Britse folk en Keltische volksmuziek domineren om hiernaast ook nog eens uit te passen met bijna funky songs. De titel van de plaat dekt de lading maar ten dele. Zeker de songs waarin Thompson met drummer Michael Jerome en bassist Taras Prodaniuk als trio opereert zijn elektrisch en dynamisch, maar Electric bevat ook een aantal akoestische tracks. Snelle beslissers krijgen een bonus-disc met een aantal extra, en in de meeste gevallen net wat traditioneler klinkende songs. Richard Thompson wordt al een aantal decennia gerekend tot de meest creatieve gitaristen op deze aardbol en ook Electric laat weer veelvuldig horen waarom dit zo is. De hoge kwaliteit van de songs en de mooie verhalen van een gelouterd muzikant doen de rest. Electric is een volgend hoogtepunt in het al zo imposante oeuvre van Richard Thompson en is als je het mij vraagt net zo onmisbaar als de meeste van zijn voorgangers. Erwin Zijleman