Tina Dico - Where Do You Go To Disappear?

Jaren geleden heb ik wel eens een plaat van Tina Dico gehoord (ik denk In The Red uit 2005). Het is in mijn herinnering een dromerige en introspectieve plaat die eigenlijk in niets lijkt op hetgeen dat de Deense zangeres nu op Where Do You Go To Disappear? laat horen. Tina Dico is in Denemarken al langere tijd een grote ster en ook haar nieuwe plaat is in haar vaderland buitengewoon enthousiast ontvangen. De platen waarmee ze de sterrenstatus in eigen land heeft gekregen ken ik, buiten de ene uitzondering, niet, maar Where Do You Go To Disappear? lijkt me de sleutel tot succes in de rest van de wereld. Op haar nieuwe plaat strooit Tina Dico immers driftig met heerlijke popliedjes. Het zijn  popliedjes die zich direct in het geheugen nestelen, maar het zijn ook popliedjes die de fantasie prikkelen en die ook na een aantal luisterbeurten nog interessant zijn. Op Where Do You Go To Disappear? beschikt Tina Dico over meerdere sterke wapens. Allereerst is er haar fascinerende stem. Het is een vrij donkere stem, die in mijn herinnering wat onderkoeld klonk, maar op Where Do You Go To Disappear? opeens warm en gloedvol klinkt. Gloedvol is ook het juiste woord voor de instrumentatie en productie van de plaat en voor de songs op de plaat. De instrumentatie is behoorlijk conventioneel, maar klinkt prachtig, waarbij vooral het hier en daar schitterende gitaarwerk opvalt. Ook de productie verdient wat mij betreft niets dan lof. De plaat klinkt heerlijk vol, maar geeft ook alle ruimte voor de mooie stem van Tina Dico en bevat ook verrassend veel mooie details, waaronder het Scandinavische ijslaagje dat de Scandinavische vrouwelijke singer-songwriters zo onweerstaanbaar maakt. Met Where Do You Go To Disappear? heeft Tina Dico een plaat gemaakt waarmee ze zich staande kan houden tussen de Adele’s van deze wereld, maar Where Do You Go To Disappear? is ook een plaat die, na enige gewenning, de liefhebbers  van alternatieve vrouwelijke singer-songwriters zal aanspreken. De laatste groep zal het waarschijnlijk jammer vinden dat de introverte Tina Dico uit het verleden is getransformeerd in een extraverte popprinses en dat de stevige ijslaag in haar muziek plaats heeft gemaakt voor een flinterdun laagje, maar uiteindelijk blijkt Tina Dico geen concessies gedaan te hebben wanneer het gaat om de kwaliteit van haar muziek en daar gaat het om. Ik vind Where Do You Go To Disappear? in ieder geval een bijzonder aangename verrassing. Erwin Zijleman