Amanda Pearcy - Royal Street

Nogmaals aandacht voor Royal Street van Amanda Pearcy? Is dat niet wat overdreven? Nee. Royal Street is nog altijd een van de betere rootsplaten van de laatste jaren. Bovendien is de plaat nu eindelijk uitgebracht in Nederland en is Amanda Pearcy de komende twee weken te zien op de Nederlandse podia (http://amandapearcy.com/shows.html). Mis het niet.

In mijn zoektocht naar wat minder bekend Amerikaans rootstalent ben ik deze week terecht gekomen in Austin, Texas. De Amerikaanse singer-songwriter Amanda Pearcy groeide op in het net wat zuidelijker gelegen Houston, maar opereert inmiddels al weer geruime tijd vanuit de Texaanse muziekstad nummer 1. Haar tweede plaat Royal Street (haar debuut Waitin’ On Sunday stamt uit 2009) kwam er niet zonder slag of stoot, maar blijkt het wachten meer dan waard. Direct bij eerste beluistering van Royal Street valt de krachtige stem van Amanda Pearcy op. Het is een stem die zich niet makkelijk laat vergelijken met die van collega’s in het genre, maar het is ook een stem die in meerdere genres uit de voeten kan en vrij makkelijk voor kippenvel zorgt. Het heeft Amanda Pearcy de nodige moeite gekost om Royal Street van de grond te krijgen, met name door het ontbreken van financiële middelen, maar uiteindelijk heeft ze een plaat gemaakt die niet onder doet voor de peperdure producties in het genre. Royal Street werd geproduceerd door Tim Lorsch, die in het verleden onder andere werkte met Kris Kristofferson, Mary Gauthier, Allison Moorer, Townes Van Zandt, Lucinda Williams en Sam Baker. De ouwe rot in het vak heeft gezorgd voor een prachtig klinkende plaat en wist bovendien een stel gelouterde sessiemuzikanten de studio in te lokken. De instrumentatie op Royal Street is veelkleurig en stemmig, maar ook verrassend sober. De stem van Amanda Pearcy domineert in de mix en dat is wat mij betreft een verstandig besluit. Amanda Pearcy beschikt over een stem die al voor kippenvel zorgt wanneer ze het weerbericht of de verkeersinformatie voorleest, maar raakt je diep in het hart wanneer ze haar indringende verhalen vertelt. Amanda Pearcy had geen makkelijke jeugd in het diepe zuiden van de Verenigde Staten en kreeg ook op latere leeftijd te maken met het nodige persoonlijke leed. Dit leed kleurt haar songs en geeft deze songs een enorme dosis intensiteit en doorleving. Royal Street is een traditioneel klinkende plaat, maar het is wel een hele veelzijdige plaat. Invloeden uit de country en folk domineren op de plaat, maar Amanda Pearcy laat zich ook beïnvloeden door alle muziek uit het zuiden van de Verenigde Staten die ze tijdens haar jeugd voorbij hoorde komen, variërend van blues tot invloeden uit de gospel en Mexicaanse muziek. Al het bovenstaande is meer dan voldoende om een plaat met een gouden randje te maken, maar Amanda Pearcy excelleert op Royal Street ook nog eens als songwriter. Het is veelzeggend dat het door Mick Jagger en Keith Richards geschreven No Expectations niet boven de andere songs op de plaat uit stijgt. Amanda Pearcy schrijft prachtige persoonlijke en indringende songs en vertolkt ze stuk voor stuk met hart en ziel. Ik verbaas me iedere week weer over de prachtige platen die worden gemaakt in dit genre, maar Royal Street van Amanda Pearcy is zo’n zeldzame plaat die je na eerste beluistering nooit meer los wilt laten. Amanda Pearcy heeft met Royal Street een bescheiden parel in het genre gemaakt. Mis hem niet. Erwin Zijleman