Lune - Music & Sports

Achter Lune gaat ene Linnéa Martinsson schuil. De Zweedse zangeres werkte in het verleden onder andere met Swedish House Maffia en onze eigen DJ Tiësto. Dat zal voor sommigen een niet te negeren aanbeveling zijn, maar het was voor mij geen reden om, het ook nog eens in een weinig aansprekende hoes gestoken, Music & Sports te beluisteren. Dat heb ik uiteindelijk bij toeval (en een zetje in de rug van de promotor van de plaat) toch gedaan en daar heb ik zeker geen spijt van. Lune maakt op haar debuut lekker in het gehoor liggende electropop vol hitpotentie. Ook dat klinkt misschien niet als een aanbeveling, want de vijver met zangeressen in dit genre zit al jaren overvol, maar Lune slaagt er in om anders te klinken dan vrijwel al haar concurrenten. Linnéa Martinsson maakt misschien bijzonder lekker in het gehoor liggende electropop, maar ze maakt ook muziek die de fantasie maar eindeloos blijft prikkelen. Alsof Björk in de huid van Lady Gaga is gekropen, maar dan anders. Wat direct opvalt bij beluistering van Music & Sports van Lune is dat het elektronisch klankentapijt net wat onderkoelder klinkt dan gebruikelijk in het genre. In zijn meest zonnige momenten sluit Music & Sports redelijk aan op de kaders van de electropop, maar Lune kiest ook zo nu en dan voor loodzware klanken die eerder aan de postpunk dan aan de electropop herinneren. Lune zet je niet alleen op het verkeerde been met het klankentapijt op de plaat. Het tempo ligt een stuk lager dan op veel andere platen in het genre, waardoor Music & Sports af en toe associaties oproept met het inmiddels door vrijwel iedereen erkende meesterwerk van Lorde. Ook in vocaal opzicht heeft Linnéa Martinsson af en toe wel iets van Lorde, maar ze is net zo makkelijk een conventionele popprinses of een Scandinavische ijsprinses. Zeker in de songs die zich wat trager voortslepen raakt de muziek van Lune aan die van Lykke Li, maar ook als het tempo omhoog gaat en de beats wat minder avontuurlijk beginnen te klinken, weet Lune te verrassen met haar muziek. Ik ben zeker geen heel groot fan van platen die goed in het hokje electropop passen, maar Music & Sports blijft me maar bedwelmen en intrigeren, misschien omdat dit uiteindelijk helemaal geen electropop is. Music & Sports klinkt vanwege de grote namen achter de plaat echt fantastisch, zeker wanneer ook nog eens strijkers uit de kast worden getrokken, maar waar een perfect geluid veel platen in het genre kil en emotieloos maakt, is Music & Sports een warmbloedige plaat die ook muziekliefhebbers die niets met het genre hebben kan raken. Ik heb Lorde al genoemd als vergelijkingsmateriaal en dit is vergelijkingsmateriaal dat zich steeds nadrukkelijker opdringt. Enerzijds door de opvallende mix van licht onderkoelde en verrassend donkere elektronische klanken en een stem waar je maar moeilijk grip op krijgt, maar anderzijds omdat ook Lune er in slaagt om je steeds weer op het verkeerde been te zetten, hoe vaak je ook naar haar op het eerste gehoor nog behoorlijk toegankelijke popliedjes luistert. Ik geef eerlijk toe dat ik het in eerste instantie alleen maar leuk vond, maar inmiddels ben ik zwaar verslaafd aan de bijzondere muziek van Lune en de vele lagen die je in haar muziek kunt ontdekken. Het is muziek die zomaar een enorm groot publiek aan kan gaan spreken, maar Music & Sports klinkt ook alsof Linnéa Martinsson deze plaat speciaal voor jou en ook echt alleen maar voor jou heeft gemaakt. Een plaat om te koesteren en langzaam maar zeker helemaal te ontdekken. Erwin Zijleman