Ik ben zeker geen reggae kenner en ook geen heel groot liefhebber van het genre. Ik heb wat cruciale platen in het genre van onder andere Black Uhuru, Steel Pulse, Peter Tosh en natuurlijk Bob Marley in de kast staan, maar ging er tot dusver van uit dat dit ook wel genoeg is. Min of meer bij toeval kreeg ik Fly Rasta, de nieuwe plaat van Ziggy Marley in handen. De oudste zoon van Bob Marley heeft, toch wel enigszins tot mijn verrassing inmiddels al een enorme stapel platen op zijn naam staan (deels solo en deels met The Melody Makers), maar Fly Rasta is de eerste die ik beluister. Fly Rasta bevalt me tot dusver uitstekend. Enerzijds omdat de zonnige klanken de gevoelstemperatuur met enkele graden laten stijgen en anderzijds omdat Ziggy Marley een reggae plaat heeft gemaakt die afwijkt van alle andere reggae platen die ik in de kast heb staan. Ik ging er tot dusver van uit dat de ontwikkelingen binnen de reggae niet erg hard gingen, maar er blijkt wel degelijk een moderne reggae variant te bestaan. Ziggy Marley maakt heel af en toe reggae zoals zijn vader deze inmiddels al weer decennia geleden maakte, maar de meeste tracks op Fly Rasta klinken veel moderner dan de reggae muziek van de oude meesters. Ziggy Marley vermengt zijn reggae met allerlei andere invloeden uit met name de zwarte muziek (soul, funk) en de pop en rock. Hierin is niet altijd plaats voor de zo kenmerkende ingrediënten van de reggae muziek als het lome ritme, de repeterende gitaar en keyboard loopjes en de zo herkenbare percussie en in een aantal andere gevallen zijn deze ingrediënten verstopt of vooral op de achtergrond aanwezig. Ziggy Marley verloochent zijn afkomst zeker niet, maar staat ook nadrukkelijk open voor invloeden uit andere genres, waardoor Fly Rasta een veelkleurige smeltkroes vol zonnige muziek is. Omdat ik niet erg thuis ben in de moderne reggae muziek, is het lastig om Fly Rasta op de juiste waarde te schatten, maar zo lang ik heel vrolijk word van een plaat en deze me het gevoel geeft dat het tien graden warmer is dan het werkelijk is, maak ik me daar absoluut niet druk om. Ziggy Marley verrast op Fly Rasta niet alleen met fris klinkende songs, maar ook met prima soulvolle vocalen die fraai worden ondersteund door vrouwelijke zangeressen uit de Marley clan. De mooie en veelzijdige instrumentatie en de glanzende productie van Dave Cooley (bekend van J Dilla, Silversun Pickups, Madlib) doen de rest. De muzikale erfenis van de grootheden uit de geschiedenis van de popmuziek wordt vrijwel zonder uitzondering maar zeer matig behartigd, maar Ziggy Marley laat met deze plaat horen dat de muzikale erfenis van vader Bob bij hem in goede handen is. Fly Rasta is een bijzonder leuke plaat en zeker niet alleen voor de echte reggae liefhebber. Erwin Zijleman