Lady Gaga heeft tot dusver nog geen plekje in mijn platenkast weten te veroveren, al heb ik haar eerste singles (en met name Paparazzi en Poker Face) wel als ‘guilty pleasures’ in mijn Spotify playlists staan. Haar nieuwe plaat krijgt verrassend positieve recensies, ook in de wat kritischere muziekpers, en daarom ben ik vorige week toch wel enigszins nieuwsgierig begonnen aan Joanne.
Op Joanne neemt Lady Gaga volgens sommige recensies afstand van de pop, maar dat hoor ik echt niet. Joanne is immers een 100% pop plaat (of vooruit een 90% pop een een 10% rock plaat), maar het is wel een hele goede popplaat.
Een goede popplaat begint wat mij betreft bij een bijzondere stem en daar beschikt Stefani Joanne Angelina Germanotta over. Vergeleken met de meeste andere popprinsessen heeft Lady Gaga een lekkere rauwe strot, die, net als die van bijvoorbeeld Pink, in vocaal opzicht lekker buiten de lijntjes kleurt. De zang op Joanne laat bovendien veel meer emotie horen dan gebruikelijk in het genre.
Dat buiten de lijntjes kleuren doet Lady Gaga op Joanne ook in muzikaal opzicht. De songs op de plaat liggen stuk voor stuk lekker in het gehoor en zijn absoluut hitgevoelig, maar het zijn ook songs waarin dingen gebeuren die je niet verwacht of die je als muziekliefhebber enthousiast doen opveren. Joanne springt bovendien driftig heen en weer tussen verschillende genres en overtuigt net zo makkelijk met songs die het goed doen op de dansvloer als met bijna intieme luisterliedjes of songs met invloeden uit de Jamaicaanse dub.
Joanne is een opvallend gevarieerde plaat en dat kan ook bijna niet anders wanneer je kijkt naar de gastenlijst, waarop namen als Beck, Florence Welch (Florence And The Machine), Josh Homme (Queens Of The Stone Age) en Father John Misty en natuurlijk die van producer Mark Ronson prijken.
Ondanks de goedgevulde gastenlijst en de aanwezigheid van een topproducer is Joanne een 100% Lady Gaga plaat. Het is een plaat die refereert naar haar eerdere, behoorlijk lichtvoetige werk, maar Joanne laat ook horen dat Lady Gaga een bijzondere persoonlijkheid is, die veel meer kan dan opvallen met niet alledaagse outfits.
Iemand die niets heeft met pop, zal op Joanne waarschijnlijk maar weinig van zijn of haar gading vinden, maar als je een beetje pop wel kunt waarderen, maar ook het avontuur zoekt, valt er op Joanne juist heel veel te genieten. Zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert is het genieten van de vele productionele hoogstandjes, maar ook de songs van Lady Gaga blijven makkelijk overeind en blijken veel voedzamer dan de standaard kauwgomballen pop en veel duurzamer dan alle elektronische wegwerp pop van het moment.
In de meeste recensies wordt misschien wat overdreven over het lage pop gehalte van het nieuwe album van Lady Gaga, maar dat Joanne een hele goede plaat is kan ook ik alleen maar beamen. Erwin Zijleman
