Er staat inmiddels een aardig rijtje Suzanne Vega in de platenkast, maar toch ben ik iedere keer weer benieuwd naar de verrichtingen van de Amerikaanse singer-songwriter, die al in 1985 debuteerde. Het afgelopen decennium vond Suzanne Vega vooral haar eigen werk opnieuw uit en verraste ze met uiterst ingetogen versies van haar bekende en minder bekende songs, maar het in 2014 verschenen Tales From The Realm Of The Queen Of Pentacles liet juist weer een opvallend vol en uitbundig geluid horen.
Altijd weer wat nieuws dus bij Suzanne Vega en dat is dit keer niet anders. Op Lover, Beloved: Songs From An Evening With Carson McCullers eert Suzanne Vega haar favoriete schrijfster en vertelt ze het levensverhaal van Carson McCullers, zoals ze dat een paar jaar geleden ook al in het theater deed. Deze Carson McCullers was vooral succesvol in de jaren 40 van de vorige eeuw en nam het in haar boeken op voor de underdogs in het Zuiden van de Verenigde Staten (bijvoorbeeld in haar bekendste en zeker aan te bevelen boek The Heart Is A Lonely Hunter).
Zeker in muzikaal opzicht klinkt Lover, Beloved anders dan de andere platen van Suzanne Vega. Suzanne Vega verruilt haar over het algemeen lichtvoetige popgeluid voor een wat zwaarder aangezet, donkerder en theatraler geluid, met een hoofdrol voor de piano en af en toe wat blazers, maar het is ook muziek die net wat experimenteler klinkt dan we van Suzanne Vega gewend zijn. Toch is het, net als al zijn voorgangers, een typische Suzanne Vega plaat, want haar bijzondere stem herken je ook dit keer uit duizenden.
Het siert Suzanne Vega dat ze precies doet waar ze zelf zin in heeft en nu een relatief onbekende maar zeker invloedrijke schrijfster eert. De songs op de plaat zijn net wat minder toegankelijk dan haar folky popsongs, maar overtuigen toch vrij makkelijk.
Zeker in de kleine uurtjes of wanneer de regen naar beneden klettert is Lover, Beloved: Songs From An Evening With Carson McCullers een heerlijke plaat en het is bovendien een plaat die nog wel even door kan groeien, bijvoorbeeld omdat de instrumentatie vol subtiele details zit en Suzanne Vega ook in vocaal opzicht zo nu en dan verrassende wegen in slaat.
En zo zet Suzanne Vega ons wederom op het verkeerde been en levert ze wederom een plaat af die iets toevoegt aan haar bijzondere oeuvre. Ik moest er zeker even aan wennen, maar ben er inmiddels heel blij mee, net als met The Heart Is A Lonely Hunter van Carson McCullers overigens. Erwin Zijleman
