De uit Austin, Texas, afkomstige band Cotton Mather maakte tussen 1994 en 2001 drie platen. De eerste en de derde maakten niet heel veel indruk, maar het in 1997 uitgebrachte Kontiki is een ware klassieker. Bij de release van de reissue van Kontiki in 2012 schreef ik er het volgende over en daar sta ik nog steeds voor de volle 100% achter: “Op Kontiki maakt Cotton Mather muziek die kan worden omschreven als de perfecte mix van Big Star, Guided By Voices en vooral The Beatles. Het knappe van Kontiki is echter dat het de Beatles plaat is die de Fab Four nooit hebben gemaakt. Beatlesque popsongs worden op Kontiki vermengd met invloeden uit de American Underground, de powerpop en de lo-fi; invloeden die nog niet bestonden toen The Beatles aan het begin van de jaren 70 uit elkaar vielen”.
Vanwege alle aandacht voor de reissue van Kontiki blies Robert Harrison Cotton Mather in 2012 nieuw leven in en nu is de band dan terug met Death Of The Cool. In de openingstrack hoor je direct dat de band er nog steeds toe doet en hoor je bovendien dat Robert Harrison in de jaren 60 niet alleen hield van The Beatles, maar ook van The Kinks en The Who.
Vergeleken met Kontiki klinkt Death Of The Cool net wat minder gepolijst en vooralsnog maakt de plaat ook niet de onuitwisbare indruk die Kontiki direct bij eerste beluistering maakte, maar Cotton Mather maakt ook op haar comeback plaat zeker muziek die er toe doet.
Er zijn momenteel nogal wat bands die de psychedelische pop uit de jaren 60 doen herleven, maar hoeveel van deze bands slagen er in om met een serie onweerstaanbare en volstrekt tijdloze popliedjes op de proppen te komen?
Cotton Mather doet het en Death Of The Cool blijkt bovendien een verzameling ruwe diamanten. Waar de songs op Kontiki stuk voor stuk prachtig geslepen waren, mag je dit met de wat ruwere songs op de nieuwe plaat van Cotton Mather zelf doen.
Death Of The Cool verscheen een maand of twee geleden en draait hier inmiddels een maand zijn rondjes en zo langzamerhand is vrijwel alles op de plaat me dierbaar. Natuurlijk is Death Of The Cool niet zo goed of essentieel als Kontiki, maar dat is ook een plaat die in mijn lijstje met de beste platen van de afgelopen decennia staat.
In de vloedgolf aan nieuwe releases van het moment houdt de plaat zich echter vrij makkelijk staande. Heel veel aandacht zal de comeback van Cotton Mather niet gaan krijgen vrees ik, maar iedereen die Kontiki koestert moet hier zeker naar luisteren. Iedereen die Kontiki niet kent moet maar eens heel snel gaan luisteren (via de onderstaande player, rechtsonder) en vervolgens de nieuwe er bij pakken. Erwin Zijleman