Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We? (1993), No Need To Argue (1994) en To The Faithful Departed (1996) lieten een bijzonder rockgeluid vol dynamiek horen. In muzikaal opzicht misschien niet eens zo heel opzienbarend, maar gelukkig was er de stem van Dolores O'Riordan.
De Ierse zangeres zong zoals maar heel weinig andere zangeressen deden, waardoor de muziek van The Cranberries anders klonk dan die van andere bands. Soms zwoel en verleidelijk, soms ook om bang van te worden, maar altijd intens. Het tilde de platen van The Cranberries tot grote hoogten.
Ik was ergens halverwege de jaren 90 in Vietnam op vakantie en had een cassettebandje met wat nieuwe muziek bij me. De Vietnamese taxichauffeur, die een grote Amerikaan uit de late jaren 60 bestuurde, speelde het met stevig volume af en vond het allemaal prachtig. Tot Zombie uit de speakers kwam. Hij schudde wat met zijn hoofd en moest toen hard lachen.
Als ik Zombie de laatste jaren voorbij hoorde komen op de radio zag ik nog steeds het bijzondere Vietnamese landschap aan me voorbij trekken en was er ook steeds weer het gezicht van de verbaasde of misschien zelfs wel verbijsterde taxichauffeur.
Het waren de enige keren dat ik nog dacht aan Dolores O'Riordan, tot ik eerder vanavond las dat ze plotseling is overleden, slechts 46 jaar oud. Ik zet Zombie nog maar eens op en treur over de zoveelste bijzondere muzikant die ons in ontvallen. Erwin Zijleman