De naam Hugh Christopher Brown deed bij mij overigens niet direct een belletje rinkelen, maar de Canadese muzikant produceerde de afgelopen jaren onder andere de debuten van Suzanne Jarvie en David Corley en dat zijn platen die ik hoog heb zitten.
Als Chris Brown heeft de Canadees bovendien een flinke staat van dienst als (sessie)muzikant, als lid van de band Bourbon Tabernacle Choir en als gastmuzikant bij onder andere The Barenaked Ladies en The Tragically Hip. Zeker geen groentje dus.
Pacem is uitgebracht onder de naam Hugh Christopher Brown om verwarring met de Amerikaanse R&B ster Chris Brown te voorkomen en is een mooie en bijzondere plaat. De plaat opent helaas atypisch met het door klassiek zangeres Sherry Zbrovsky gezongen en wat plechtig aandoende Prayer of St. Ignatius. Een bijzondere en wat mij betreft ongelukkige keuze die flink wat snelle luisteraars mogelijk zal afschrikken, maar vanaf de tweede track treedt Hugh Christopher Brown zelf in de spotlights.
De Canadese muzikant verrast dan met heerlijk warme klanken en een al even warm stemgeluid. Pacem sluit nadrukkelijk aan bij singer-songwriter platen van enkele decennia geleden en deed mij in eerste instantie vooral denken aan de klassiekers van Van Morrison. Uiteindelijk weet de Canadees zich echter met gemak te ontworstelen aan het verleden en maakt hij muziek die er in 2018 volop toe doet.
Pacem laat goed horen dat Hugh Christopher Brown ook als producer actief is, want de plaat klinkt werkelijk geweldig. De warme en sfeervolle instrumentatie op de plaat is opgebouwd uit meerdere lagen die op fraaie wijze tegen elkaar aan schuren. De akoestische gitaar, de warm klinkende piano, de broeierige orgels, de subtiele ritmesectie en de bijdragen van onder andere strijkers, blazers en de pedal steel komen loepzuiver uit de speakers en vallen op door hun subtiliteit en trefzekerheid.
Alle instrumenten komen bovendien loepzuiver uit de speakers en vullen de hele ruimte, waardoor het lijkt of Hugh Christopher Brown en zijn muzikanten de plaat bij je in de woonkamer zijn komen spelen. De warme en stemmige klanken passen prachtig bij de bijzondere stem van Hugh Christopher Brown, die zeer overtuigt als zanger.
Kennelijk heeft de Canadees zelf wat minder vertrouwen in zijn zang, want in meerdere tracks op de plaat is een voorname rol weggelegd voor de vocalen van bevriende muzikanten als Kate Fenner, Sarah McDermott, Lloyd Ingraham en de al eerder genoemde David Corley en Suzanne Jarvie. Het draagt alleen maar bij aan de schoonheid, intensiteit en veelzijdigheid van Pacem, maar ook in zijn uppie zou Hugh Christopher Brown zich waarschijnlijk prima hebben gered.
Toen ik eenmaal was begonnen aan Pacem (en bij de tweede track was aangekomen) veroverde de plaat razendsnel mijn hart. Pacem verwarmt je op koude winterdagen met muziek die aanvoelt als een warm haardvuur. Het is bovendien muziek die overloopt van gevoel en talent.
Hugh Christopher Brown draait al geruime tijd mee, maar als solomuzikant vocht hij afgelopen november als veronderstelde debutant tegen een bijna onwerkelijke hoeveelheid releases. Pacem zal daarom voor menigeen zijn ondergesneeuwd, maar deze knappe en bij herhaling wonderschone plaat is echt veel te mooi om over het hoofd te zien. Erwin Zijleman
Pacem van Hugh Christopher Brown is verkrijgbaar via zijn bandcamp pagina: https://hughchristopherbrown.bandcamp.com/releases.