In dat jaar verscheen immers Soldier On, dat niet alleen was gestoken in een prachtige, door The Freewheelin' Bob Dylan geïnspireerde hoes, maar dat ook een serie geweldige popsongs bevatte.
Die popsongs zijn ook weer te vinden op het vorige week verschenen Cut The Wire, maar Tim Knol legt de lat dit keer nog wat hoger dan vijf jaar geleden.
Ook op zijn nieuwe plaat werkt Tim Knol weer samen met zijn vaste kompaan Anne Soldaat, die in de jaren 90 met Daryll-Ann al liet horen hoe je popliedjes maakt waar je als luisteraar alleen maar zielsgelukkig van kunt worden. Het is een kunst die ook Tim Knol inmiddels tot in de perfectie beheerst.
De singer-songwriter uit Hoorn, die op jonge leeftijd als een held werd onthaald, heeft nooit een geheim gemaakt van zijn voorliefde voor Britse en Amerikaanse popmuziek uit de jaren 60 en 70 en doet dat ook op Cut The Wire niet. Ik ga de inspiratiebronnen van Tim Knol voor de afwisseling eens niet opnoemen, al is het maar omdat het er op zijn nieuwe plaat veel teveel zijn voor een redelijk compacte recensie.
Luister naar Cut The Wire en je hoort op het eerste gehoor een verzamelplaat met heel veel moois uit de 60s en 70s. Het is moois uit met name de Westcoast pop, de psychedelica en de countryrock, maar ook de Beatlesque melodieën die het eerdere werk van Tim Knol typeerden zijn nadrukkelijk aanwezig, terwijl Anne Soldaat ook nog wat invloeden uit het geweldige oeuvre van Daryll-Ann naar binnen heeft gefietst.
Binnen de genoemde genres heeft Tim Knol dit keer een voorkeur voor buitengewoon zonnige en lome klanken en melodieën die in de categorie ‘suikerzoet’ vallen. Samen met Anne Soldaat heeft Tim Knol zijn nieuwe plaat voorzien van een mooi verzorgd en lekker veelzijdig geluid vol prachtige details en het is een geluid dat zich om je heen slaat als een warme jas op een koude winterdag.
Cut The Wire moet het niet hebben van ruwe uithalen (al mag Anne Soldaat een enkele keer los gaan), maar streelt het oor vrijwel continu lieflijk. De geweldige melodieën en het zonnige karakter van de songs op de plaat maken van de nieuwe plaat van Tim Knol een ultieme feelgood plaat, wat nog eens wordt versterkt door de vele referenties naar het allerbeste uit de popmuziek uit de jaren 60 en 70 en de al even aangename en lome vocalen van de Nederlandse muzikant.
Het klinkt allemaal zo bekend en zo lekker dat je bijna zou vergeten om goed te luisteren. Cut The Wire is een plaat om heerlijk bij te luieren en weg te dromen, maar verdient ook zo nu en dan de nauwkeurigere beluistering. Dan hoor je hoe knap het allemaal in elkaar steekt en met hoeveel gevoel en liefde Cut The Wire is gemaakt.
Acht jaar geleden werd een nog piepjonge Tim Knol nog onthaald als grote belofte voor de toekomst, maar die belofte was Tim Knol vijf jaar geleden met Soldier On al voorbij. Met Cut The Wire zet de Nederlandse singer-songwriter een volgende stap en het is er een om te koesteren. Keer op keer. Erwin Zijleman