De uit 2012 stammende plaat, die op bijzondere of zelfs onnavolgbare wijze Amerikaanse rootsmuziek en Britse gitaarpop wist te combineren, is nog altijd het laatste wapenfeit van Sleepwater, maar de band bestaat nog steeds.
Een jaar na mijn kennismaking met Sunwritten van Sleepwater, dook Wil Opstals op met zijn andere band, Songbelt. Ook Unanswered van Songbelt bleek een uitstekende plaat.
Vergeleken met de muziek van Sleepwater was de muziek van Songbelt wat dieper geworteld in de Amerikaanse rootsmuziek, maar Unanswered verraste ook met beeldende klanken en met invloeden uit de psychedelica.
Zowel de plaat van Sleepwater als die van Songbelt heb ik een paar jaar geleden veel te lang laten liggen en dat heb ik ook weer gedaan met de nieuwe plaat van Songbelt, die al in de herfst van 2017 verscheen.
De band begon al in 2015 met het opnemen van Unforetold en heeft de tijd genomen voor de nieuwe plaat. Dat hoor je, want muziek van Songbelt straalt rust uit. Net als de vorige plaat van de band is ook Unforetold geworteld in de Amerikaanse rootsmuziek en dit keer heeft de Brabantse band gekozen voor behoorlijk ingetogen en akoestische klanken.
Songbelt maakte meters tijdens een sessie in de Ardennen, maar nam de plaat verder in Brabant op. Veel bands in dit genre wijken uit naar het diepe Zuiden van de Verenigde Staten of naar de Californische woestijn om het juiste geluid te vinden, maar Songbelt vond haar variant op de Amerikaanse rootsmuziek gewoon rond de Drunense duinen, waar het overigens prachtig is.
Veel songs op de plaat hebben genoeg aan een akoestische gitaar en aan de aangenaam klinkende stem van Wil Opstals, maar hier en daar worden ook onder andere vrouwenstemmen, een mondharmonica, percussie en een dwarsfluit ingezet. De laatste voorziet Unforetold van een geluid met flarden 60s en 70s en een vleugje psychedelica, maar verder kleurt Songbelt vooral binnen de lijnen van de Amerikaanse rootsmuziek en hoor ik met name bewondering voor het werk van Neil Young en voor het werk van Uncle Tupelo, dat de enige cover op de plaat heeft aangedragen. Als je goed luistert hoor je echter ook dat Wil Opstals bewondering heeft voor het werk van Nick Cave, wat de muziek van Songbelt voorziet van wat donkere tinten.
Songbelt houdt het tempo zoals gezegd laag op Unforetold, waardoor de plaat een bijna rustgevende uitwerking heeft. Op hetzelfde moment beschikken de songs van de Brabantse band over voldoende diepgang om te blijven boeien en doet de plaat niet onder voor vergelijkbare platen die in de Verenigde Staten in het genre worden gemaakt.
Omdat het tempo laag ligt duurt het misschien wel even voordat Songbelt je echt te pakken heeft met haar muziek, maar als dat eenmaal gebeurd is, laat Unforetold je niet makkelijk meer los en winnen de songs van de Brabantse band flink aan kracht.
Unforetold is al met al de derde voltreffer van Wil Opstals, die zich wat mij betreft nu weer mag richten op Sleepwater, want het dit jaar al weer zes jaar oude Sunwritten schreeuwt om een opvolger. Tot die tijd valt er genoeg te genieten op Unforetold van Songbelt, dat de aandacht van alles Nederlandse liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek verdient. Erwin Zijleman
Unforetold van Songbelt kan worden verkregen via de bandcamp pagina van de band: https://songbelt.bandcamp.com. Met een beetje geluk is nog een fysiek exemplaar te bemachtigen via een bericht aan songbelt@live.nl.