De uit IJsland afkomstige Rakel Mjöll ontmoette de Britse meiden Alice Go en Bella Podpadec op de kunstacademie in het Zuid Engelse Brighton. Voor een kunstproject creëerden de drie een fake meidengroep, waarna uitsluitend voor de lol wat muziek werd gemaakt.
We zijn inmiddels drie jaar verder en Dream Wife behoort momenteel tot de door de Britse muziekpers meest gehypte bands van 2018.
Ik ben altijd wat op mijn hoede als de schreeuwerige Britse muziekpers aan de haal gaat met een nieuwe hype, maar als zelfs de Britse kwaliteitskrant The Guardian valt voor de charmes van het drietal uit Londen moet er wel iets aan de hand zijn.
Ik heb het titelloze debuut van Dream Wife daarom ook maar eens in de cd-speler gestopt en begrijp nu waarom de Britse muziekpers zich zo makkelijk heeft laten verleiden door de charmes van het Britse trio.
Dream Wife laat zich op haar debuut door van alles en nog wat beïnvloeden. Denk hierbij aan de Riot grrrl rock van bands als Bikini Kill, Sleater Kinney en Babes in Toyland, aan de muziek van bands als Yeah Yeah Yeahs en The Sounds, maar vergeet ook Bow Wow Wow en Transvision Vamp niet.
Hiermee hebben we de rauwere kant van de muziek van Dream Wife grotendeels te pakken, maar het Brits-IJslandse drietal is ook niet vies van pure pop. Denk hierbij aan alles van Blondie tot Grimes, met een vleugje Madonna in het midden.
Dream Wife eet op haar debuut van meerdere walletjes en heeft alle invloeden aan elkaar gesmeed in popliedjes die misschien even rauw en tegendraads klinken, maar die uiteindelijk vooral vol zoete verleiding zitten.
Nu kun je een album als het debuut van Dream Wife op meerdere manieren beluisteren. Je kunt op zoek gaan naar de waarheid achter de hype en je afvragen of Dream Wife nu echt “the next big thing” is. Dat is natuurlijk niet het geval. Het drietal uit Londen heeft goed geluisterd naar een heleboel voorbeelden en heeft alle ingrediënten vermengd tot een gerecht dat smakelijk is, maar zeker geen culinair hoogstandje.
Ik hoor op het debuut van Dream Wife niets nieuws en hoor ook geen uitzonderlijk talent. Toch ben ik heel blij met deze plaat, want met de songs van het drietal is echt helemaal niets mis. De songs zijn misschien wat eenvormig, maar liggen stuk voor stuk lekker in het gehoor, terwijl ze toch ook rauw en smerig kunnen klinken.
De eenheid van gitaar, bas en drums klinkt solide met hier en daar geweldige riffs en ook in vocaal opzicht houdt Dream Wife zich vrij makkelijk staande. Het debuut van Dream Wife is 34 minuten lang goed voor een glimlach en tijdens die 34 minuten komen ook een aantal popliedjes voorbij die je niet zomaar gaat vergeten, wat voor een debuut geen misselijke prestatie is.
De meiden sluiten ook in tekstueel opzicht nog eens slim aan bij meerdere actualiteiten, waaronder de #MeToo discussie, wat de aantrekkelijkheid van dit debuut nog eens verder vergroot.
Mijn advies: gewoon genieten van het frisse debuut van Dream Wife en verder niet teveel over nadenken. Bij het volgende album kunnen we ons altijd nog de vraag stellen hoe goed Rakel Mjöll, Alice Go en Bella Podpadec zijn. Voorlopig vind ik ze fantastisch. Erwin Zijleman
Het debuut van Dream Wife is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het drietal: https://dreamwife.bandcamp.com.