Dat is op zich niet zo gek, want de band uit Austin, Texas, is vooral bekend van een waar meesterwerk dat in 1997 zomaar uit de lucht kwam vallen.
Kontiki was in 1997 zo’n zeldzame plaat die je hele wereld op zijn kop zet. Hij zit nog altijd in het koffertje met de tien platen die mee mogen naar een onbewoond eiland en dat gaat niet zomaar veranderen.
Na Kontiki volgde in 2001 een wat minder sensationele plaat, waarna het maar liefst 15 jaar stil bleef rond de band.
In 2016 dook Cotton Mather weer op met een hele aardige plaat (Death Of The Cool) en in 2017 verschenen dus maar liefst twee releases; een volwaardig album (Wild Kingdom) en een EP (Young Life E.P.). Ze zijn me allebei ontgaan vorig jaar, maar gelukkig bieden de eerste weken van 2018 me nog voldoende tijd om te speuren naar de vergeten parels uit het jaar dat achter ons ligt.
Ook Wild Kingdom en Young Life E.P. kunnen de concurrentie met het briljante Kontiki niet aan, maar vergeleken met het merendeel van de rest van het aanbod in 2017 maakt Cotton Mather nog altijd muziek die er toe doet en die flink boven het maaiveld uit steekt.
Allereerst Wild Kingdom. Het is zoals gezegd de opvolger van het in 2016 verschenen Death Of The Cool, waarop Cotton Mather voorman Robert Harrison begon met het schrijven van 64 songs over de 64 hexagrammen uit de I Tjing, het Chinese boek der veranderingen. Wild Kingdom voegt hier nog een elftal songs aan toe en het zijn songs die net als al het andere werk van Cotton Mather klinken als de spreekwoordelijke omgevallen platenkast.
Waar Kontiki klonk als de plaat die The Beatles nooit hebben gemaakt, schiet Wild Kingdom verder door in de tijd. De plaat opent met een track die The Cars aan het eind van de jaren 70 gemaakt zouden kunnen hebben en zo roept iedere track op de plaat herinneringen op aan het rijke verleden van de popmuziek. Invloeden van de Fab Four duiken ook dit keer met grote regelmaat op, maar net als op haar vorige platen is Cotton Mather veel meer dan een Beatles tribute band. Robert Harrison verwerkt hier en daar bijna letterlijke citaten uit de jaren 60 en 70 in zijn muziek, maar slaat ook andere wegen in, waaronder flink wat wegen richting de new wave uit de latere jaren 70.
Het levert gitaarmuziek op die niet alleen goed is voor allerlei associaties, maar ook voor heel veel genot. Cotton Mather schudt de geniale popliedjes uit de hoge hoed alsof het niets is, maar wat is het knap wat de band op Wild Kingdom doet. Natuurlijk vergeleek ik de plaat in eerste instantie met Kontiki en dat blijft een lastige vergelijking. Op zichzelf staand beoordeeld is ook Wild Kingdom echter weer een fantastische plaat vol popsongs waarvan je alleen maar kunt houden.
Ook op deze EP laat Cotton Mather zich beïnvloeden door powerpop, new wave en hier en daar wat 80s pop (in de openingstrack duiken referenties naar The Cult en Icehouse op), maar uiteraard worden ook de groten uit de jaren 60 en 70 niet vergeten.
In 2017 heb ik al met al 17 popsongs van Cotton Mather gemist en er zitten flink wat memorabele popsongs tussen.
Wild Kingdom en Young Life E.P. zijn bovendien een goede aanleiding om Kontiki weer eens uit de kast te pakken en wat is dat nog steeds een meesterwerk. Wereldberoemd is Robert Harrison er helaas niet mee geworden, maar wat heeft hij nu al een indrukwekkend oeuvre op zijn naam staan. En hij heeft nog flink wat hexagrammen uit de I Tjing op zijn todo lijst staan. Hopelijk levert het in 2018 een nieuw Cotton Mather album op en hopelijk let ik dit jaar wat beter op. Erwin Zijleman
De platen van Cotton Mather zijn verkrijgbaar via de webshop van de band: http://cottonmather.limitedrun.com.