De muzikante uit Toronto, Ontario, brengt al haar muziek in eigen beheer uit en doet dit wanneer ze daar zin in heeft. Het levert soms een compleet album op, soms een enkele song en soms iets dat er tussen in zit.
Ook in muzikaal opzicht gaat het inmiddels behoorlijk omvangrijke oeuvre van Clara Engel alle kanten op en heeft ze met bijvoorbeeld Ashes & Tangerines uit 2014 en Visitors Are Allowed One Kiss uit 2016 platen afgeleverd die kunnen worden gekarakteriseerd als singer-songwriter platen. Het zijn singer-songwriter platen die ver boven het maaiveld uitsteken.
Het aan het begin van 2018 verschenen Stars, Reptiles, Microorganisms is zeker geen singer-songwriter plaat. Op de eerste plaat van Clara Engel in het nieuwe jaar trakteert de muzikante uit Toronto de luisteraar op improvisaties op de elektrische gitaar. Verwacht geen scheurende solo’s, maar ruimtelijk klinkende gitaarlijnen, die met enige fantasie in het hokje ambient kunnen worden geduwd. Stars, Reptiles, Microorganisms hoort hiernaast thuis in het hokje minimal music, want de gitaarlijnen op de plaat blijven zich herhalen, waardoor de muziek een bezwerend effect krijgt.
De heldere en ruimtelijke gitaarlijnen hebben bovendien een rustgevend effect, want de bijzondere muziek van Clara Engel nodigt dit keer zeker uit tot wegdromen, waarbij de flinke variatie op de plaat zorgt voor mooie en afwisselende dromen. Bijzondere muziek.
Het ruime half uur aan muziek op deze plaat is geïnspireerd door het werk van de surrealistische Brits-Mexicaanse kunstenares en was in eerste instantie vooral bedoeld als aanvulling op een bijzonder fraai boekje met door haar werk geïnspireerde tekeningen.
Songs For Leonora Carrington is in muzikaal opzicht echter zeer interessant. Clara Engel heeft de songs over de eigenzinnig kunstenares die vanaf de jaren 30 van de vorige eeuw invloedrijk was, voorzien van zich langzaam voortslepende en over het algemeen subtiele klanken.
Het zijn klanken die worden gedomineerd door de bijzondere gitaarlijnen die ook op Stars, Reptiles, Microorganisms te horen zijn, maar dit keer heeft Clara Engel ook een ritmesectie, een dreigend pomporgel, fluit en haar bijzondere stem toegevoegd.
Het levert songs op die onmiddellijk onder de huid kruipen en vervolgens nog lang aan schoonheid, kracht en intensiteit blijven winnen. Clara Engel heeft op Songs For Leonora Carrington het bezwerende van Patti Smith en het mystieke van Cocteau Twins, maar de psychedelische folk van de Canadese muzikante klinkt ook zo anders dat vergelijken zinloos is. Dat Songs For Leonora Carrington behoort tot de vergeten parels van 2017 is voor mij inmiddels zeker.
De muziek op Vigils maakte ze in de maand tussen de ontdekking van een terminale ziekte bij haar vader en het overlijden van haar vader.
Net als Stars, Reptiles, Microorganisms bevat Vigils vooral improvisaties op de elektrische gitaar, maar dit keer klinken ze een stuk donkerder en weemoediger.
Het is op het eerste gehoor wat zware kost, maar uiteindelijk openbaart de schoonheid zich ook op Vigils redelijk makkelijk.
Dit keer laat Clara Engel de zang overigens niet helemaal achterwege en krijg je als luisteraar een prachtige cover van Angel Of Death van Hank Williams cadeau.
Clara Engel dwingt inmiddels al enkele jaren respect af met haar eigenzinnige wijze van muziek uitbrengen en haar hoge productie, maar alles dat ze maakt is ook nog eens erg mooi. Ik ben vooral erg onder de indruk van Songs For Leonora Carrington, maar ook de twee (grotendeels) instrumentale platen mogen er zijn. Alle reden om het bijzondere werk van deze Canadese muzikante eens te ontdekken. Erwin Zijleman
De muziek van Clara Engel is te beluisteren op en te verkrijgen via haar bandcamp pagina: https://claraengel.bandcamp.com. Voor een schijntje koop je haar hele oeuvre. De versie van Songs For Leonara Carrington met het fraaie het boekwerk is hier te krijgen: https://wistrec.com/wist-ed-004/.