Until The Tide Creeps In is het debuut van de Britse band Penelope Isles en het is een debuut dat me vrijwel onmiddellijk wist te overtuigen. Vervolgens begint het ontdekken van het album pas, want Penelope Isles laat zich niet heel makkelijk in een hokje duwen. Invloeden uit de dreampop en shoegaze worden gecombineerd met flink wat psychedelica, maar als je goed luistert hoor je nog veel meer invloeden en genres in de muziek van de band. Penelope Isles weet zich in muzikaal opzicht daarom makkelijk te onderscheiden, maar dat doet de band ook met de bijzondere stemmen van broer en zus Jack en Lily Wolter.
In Brighton werd vervolgens de basis gelegd voor Penelope Isles en van de band is nu het debuut Until The Tide Creeps In verschenen. Het is een debuut dat me direct opviel deze week, want Penelope Isles klinkt anders dan de meeste andere bands van het moment.
De muziek van de Britse band klinkt over het algemeen dromerig en zweverig, maar de muziek van Penelope Isles wordt hier en daar ook voorzien van een dun laagje gruis. Openingstrack Chlorine laat direct horen wat de Britse band te bieden heeft. Breed uitwaaiende gitaarlijnen worden gecombineerd met wat ijle zang van broer en zus Wolter, terwijl op de achtergrond voorzichtig shoegaze gitaarmuren worden opgebouwd.
De muziek van Penelope Isles bevat een vleugje dreampop en shoegaze, maar ik hoor ook wat noiserock, folk en lo-fi en tenslotte doet de muziek van de Britse band psychedelisch aan en zijn er flink wat raakvlakken met de bands uit de neo-psychedelica, onder wie zeker The Flaming Lips.
De popliedjes op Until The Tide Creeps In zijn aan de ene kant honingzoet, maar zitten ook vol verrassing, al is het maar omdat de band uit Brighton meerdere genres aan elkaar smeedt op haar debuut. Het ene moment hoor je typisch Britse gitaarpop, maar wanneer de muziek van Penelope Isles net wat zweveriger klinkt hoor je net zo makkelijk muziek die is beïnvloed door Amerikaanse Westcoast pop of de pure pop zoals die halverwege de jaren 70 rond Los Angeles werd gemaakt. En hier blijft het zeker niet bij.
De lekker in het gehoor liggende songs op Until The Tide Creeps In hebben maar weinig tijd nodig om te overtuigen, waarna langzaam maar zeker ook de andere lagen in de muziek van Penelope Isles hun werk doen. Het debuut van de band uit Brighton laat zich vaak beluisteren als een album dat zo lijkt weggelopen uit de jaren 60, tot je je beseft dat de invloeden uit de shoegaze en dreampop toen nog lang niet uitgevonden waren.
Zeker wanneer invloeden uit de (neo-)psychedelica domineren in de muziek van Penelope Isles heeft de muziek van de band rond Jack en Lily Walter een benevelende of zelfs bezwerende uitwerking, wat nog verder wordt versterkt door de bijzondere stem van Jack, die me in eerste instantie wat op de zenuwen werkte, maar die steeds mooier past in het vol klinkende geluid van de Britse band. Het is een geluid dat niet misstaat in een volgend seizoen van Twin Peaks, maar het is ook een geluid dat zowel een stille avond als een lome zondagochtend prachtig inkleurt.
Wanneer Jack de vocalen even vooral aan Lily laat, klinkt Penelope Isles opeens weer heel anders en schuift Until The Tide Creeps In op richting dreampop, al is het wel dreampop met bijzondere accenten. Het debuut van Penelope Isles viel me zoals gezegd direct op, maar hoe vaker ik naar de muziek van Jack en Lily Wolter luister, hoe mooier het wordt. Penelope Isles heeft een album afgeleverd dat continu verleidt met dromerige klanken, maar dat ook continu dingen doet die je niet verwacht. Bijzonder leuke plaat! Erwin Zijleman
De muziek van Penelope Isles is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://penelopeisles.bandcamp.com/album/until-the-tide-creeps-in.