28 februari 2020

Country volgens Peter Vantyghem (365 Albums Die Je Beluisterd Moet hebben)

Peter Vantyghem staat in zijn boek 365 Albums Die Je Beluisterd Moet Hebben in de maand februari stil bij de country en komt met 28 tips, waartussen toch nog wel wat verrassingen
Peter Vantyghem heeft in zijn boek een jaar lang muziektips voor je in petto en richt zich in februari op de country. De Vlaamse schrijver hanteert wederom een brede definitie, waardoor je van alles tegenkomt in een maand lang countrymuziek. Natuurlijk komen er de nodige klassiekers uit het verre en het recentere verleden voorbij, maar ook wel wat minder bekende albums. Vanwege mijn liefde voor het genre was het merendeel me bekend, maar ook dit keer kwam er weer een hele mooie verrassing voorbij en heb ik weer een klassieker toegevoegd aan mijn collectie.


Op een van de laatste dagen van 2019 besprak ik het boek 365 Albums Die Je Beluisterd Moet Hebben van de Vlaamse auteur Peter Vantyghem. Het boek behandelt iedere maand een genre en geeft in dit genre dagelijks een luistertip. 

In februari richtte de Vlaamse auteur zich op de country en iedere dag heb ik het luisteradvies braaf opgevolgd. Waar ik niet heel goed thuis was in de in januari besproken blues, bleek de countrymuziek grotendeels gesneden koek. Vrijwel alle 28 besproken albums waren me bekend. 

Vantyghem kiest voor oude klassiekers van onder andere Hank Williams, Johnny Cash, Gram Parsons, The Eagles, The Band, CSNY en Neil Young en voor klassiekers van iets recentere datum van onder andere Emmylou Harris, Lucinda Williams, Ryan Adams, Wilco (al vind ik Yankee Hotel Foxtrot niet echt een countryalbum), Alison Krauss en Chris Stapleton. 

Vantyghem hanteert ook dit keer een brede definitie van het genre, want waar ik bij Wilco al wat twijfels had, zou ik André Hazes en Guido Belcanto zelf niet in het hokje country duwen. Violent Femmes en Roy Orbison overigens ook niet. Ik zou zelf absoluut andere keuzes hebben gemaakt (want ik heb niets met Shania Twain en niet zo veel met het geselecteerde album van Dolly Parton), maar de Vlaamse schrijver heeft absoluut een mooi lijstje opgesteld. 


De wat bredere definitie van het genre heeft ook dit keer zijn waarde, want het album dat me het meest heeft verrast de afgelopen maand zou ik zelf nooit in het hokje country hebben geduwd. 

(Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd) van de Amerikaanse band Lynyrd Skynyrd, want daar gaat het om, is volgens velen de oorsprong van de Southern Rock (samen met het debuut van The Allman Brothers Band). Op het debuutalbum van de Amerikaanse band uit 1973 krijgt deze Southern Rock vorm. 

Het debuut van Lynyrd Skynyrd is niet zo bekend als het tweede album van de band (waarop Southern Rock klassieker Sweet Home Alabama is te vinden) en in commercieel opzicht niet zo succesvol als Street Survivors, dat een paar dagen voor de vliegtuigcrash die een aantal leden van de band het leven zou kosten verscheen. 

Op (Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd) is de band uit Jacksonville, Florida, de Southern Rock nog aan het uitvinden. De band doet dit door met name bluesrock en hardrock met elkaar te vermengen, met hier en daar uitstapjes richting garagerock en, jawel, countryrock. Die laatste invloeden hoor je vooral in de songs waarin de band wat gas terugneemt, waardoor (Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd) een lekker veelzijdig album is.  

Het is een album dat ik nog nooit had gehoord, maar het bevalt me uitstekend. Lynyrd Skynyrd is op haar debuut uit 1973 van vele markten thuis en overtuigt met geweldige songs en het nodige muzikale vuurwerk. (Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd) is een album waarvoor de Rolling Stones zich in 1973 zeker niet zouden hebben geschaamd. Het moet genoeg zeggen.

Het debuut van de Amerikaanse band is een uitstekend rockalbum en het is een album dat achteraf bezien flink wat invloed heeft gehad. Of het hokje country past bij het album is de vraag, want invloeden uit de country spelen een bescheiden rol, maar wat ben ik blij dat ik dit album heb opgepikt. De meerwaarde van het boek van Peter Vantyghem was de afgelopen maand misschien wat minder groot dan de maand ervoor, maar ook één nieuwe klassieker oppikken is een zeer acceptabele score. Op naar een maand soul. Erwin Zijleman