Luister naar de luxe versie van Miss Anthropocene en je wordt ruim een uur lang heen en weer geslingerd tussen uitersten. Van prachtig zweverige popliedjes vol atmosferische klanken tot zwaar aangezette elektronische popliedjes vol meedogenloze beats. Grimes maakt op haar nieuwe album popmuziek die je nog nooit gehoord hebt. Het is muziek die bestaat uit talloze lagen elektronica, waarop ook nog eens lagen van de prachtige stem van Claire Boucher zijn gestapeld. Miss Anthropocene is een behoorlijk overweldigend album, maar het is ook een album dat je iedere keer weer net wat meer betovert.
Het op het roemruchte 4AD label uitgebrachte Visions eerde de rijke historie van het label (onder andere de thuisbasis van Cocteau Twins en This Mortal Coil), maar introduceerde op hetzelfde moment de elektronische popmuziek van de toekomst. Het in 2015 verschenen Art Angels was misschien niet zo bijzonder als Visions, maar liet wel horen dat Grimes het schrijven van hitgevoelige popliedjes in de vingers had gekregen.
De afgelopen vijf jaar was het wachten op een nieuw album van Claire Boucher, die een paar maanden geleden nog het nieuws haalde met het bericht dat ze een kind verwacht van de eigenzinnige Amerikaanse ondernemer Elon Musk, maar nu alvast een nieuw album heeft gebaard. Miss Anthropocene is, nog eer dan zijn twee voorgangers, een buitengewoon fascinerend album, dat meerdere luisterbeurten nodig heeft om goed te kunnen landen.
Miss Anthropocene is een conceptalbum met klimaatverandering als onderwerp. Het album opent donker en elektronisch met het geluid dat we kennen van Visions. Het klankentapijt is niet alleen donker, maar ook bijzonder fascinerend, zeker wanneer je de vele lagen in de muziek van Grimes probeert te ontrafelen en ook hier en daar prachtige gitaarlijnen ontwaart.
Grimes ontdekte op Art Angels de kunst van het schrijven van hitgevoelige popliedjes en die kunst etaleert ze ook op haar nieuwe album, dat de concurrentie met de popprinsessen van het moment aan kan gaan. Op hetzelfde moment maakt Grimes muziek die in artistiek opzicht veel interessanter en veel complexer is dan die van deze popprinsessen. De Canadese muzikante heeft een geluid in elkaar gesleuteld dat vanaf de eerste noot intrigeert en de spanning vast weet te houden tot de luxe versie van het album na ruim een uur ophoudt.
Miss Anthropocene bestaat uit meerdere lagen elektronica en iedere laag, van de betoverende atmosferische bovenlaag tot de diepe en indringende onderlaag is even fascinerend en intens. De elektronica wordt hier en daar versierd met al even mooie gitaarlijnen, die nog wat meer magie toevoegen aan het unieke geluid van Grimes, die ook diepe beats en experimentele uitbarstingen niet schuwt. Koptelefoon muziek, het zal duidelijk zijn.
Het is een geluid dat nog wat unieker wordt door de prachtige stem van Claire Boucher, die alle kanten op kan en dit ook doet. De Canadese muzikante imponeert met engelachtige vocalen en intrigeert met zwaar vervormde vocalen. En dan zijn er ook nog eens de songs die stuk voor stuk lijken weggelopen vanuit de toekomst. Het zijn songs die lekker in het gehoor liggen, maar het zijn ook songs die de fantasie eindeloos prikkelen en die ook na talloze keren horen nog nieuwe dingen laten horen.
Van de zweverige klanken van Cocteau Twins tot de electropop muziek van het moment tot experimenten met wereldmuziek om uiteindelijk uit te komen bij de popmuziek van de toekomst. Miss Anthropocene van Grimes is een album waarop zoveel gebeurt dat het je bijna continu duizelt, maar het is ook een album dat beter en beter wordt en nu alvast opgeschreven kan worden voor de jaarlijstjes. Erwin Zijleman