De soloplaten van Isobel Campbell vond ik tot dusver net wat minder dan de albums met Belle & Sebastian, The Gentle Waves en Mark Lanegan, maar het na lang wachten gelukkig toch nog uitgebrachte There Is No Other… behoort tot het beste dat de singer-songwriter uit Glasgow tot dusver heeft gemaakt. There Is No Other… vertrouwt natuurlijk op de prachtige fluisterstem van Isobel Campbell, maar ook in muzikaal opzicht valt er heel veel te genieten op een album dat meerdere wegen in slaat en keer op keer weet te overtuigen. Het derde soloalbum van Isobel Campbell betovert bij iedere luisterbeurt weer wat meer en de rek is er nog lang niet uit.
Na dit album begon Isobel Campbell aan het opnemen van There Is No Other…, dat door strubbelingen met haar platenmaatschappij uiteindelijk een jaar of zes op de plank bleef liggen. Deze week verscheen het album dan toch nog via een ander label en het blijkt een wonderschoon album.
There Is No Other… is het derde soloalbum van Isobel Campbell en het is wat mij betreft haar beste. De recensie van het album verschijnt op een dag dat een zware storm Nederland binnentrekt en een groter contrast dan met de muziek van Isobel Campbell is nauwelijks denkbaar. There Is No Other… is een album vol fluisterzachte en lieflijk klinkende popliedjes, precies zoals je van Isobel Campbell verwacht.
Het is het handelsmerk van de Schotse zangeres vanaf het moment dat ze opdook met Belle & Sebastian, maar Isobel Campbell heeft zich er zeker niet makkelijk van af gemaakt. Het derde soloalbum van de singer-songwriter uit Glasgow begint waar het fraaie maar wat ondergewaardeerde Milk White Sheets alweer veertien jaar geleden eindigde, maar laat ook flink wat nieuwe invloeden horen.
Isobel Campbell heeft zich op There Is No Other… nadrukkelijk laten inspireren door de Laurel Canyon folk uit de late jaren 60 en vroege jaren 70, maar ook invloeden uit de psychedelica, bossa nova en Franse filmmuziek hebben hun weg gevonden naar het album. There Is No Other… is een album waarvoor Serge Gainsbourg waarschijnlijk graag achter de knoppen zou hebben gezeten, maar het album roept ook de sfeer op van de roemruchte folkscene uit de heuvels rond Los Angeles, niet toevallig de nieuwe woonplaats van Isobel Campbell, of van die van de wat meer psychedelisch getinte folk uit San Francisco.
Bij beluistering van het derde soloalbum van Isobel Campbell word je in eerste instantie vooral gegrepen door de mooie en fluisterzachte zang van de Schotse zangeres, maar langzaam maar zeker hoor je ook hoe mooi en veelzijdig de instrumentatie op het album is. Isobel Campbell heeft met There Is No Other… een verrassend veelzijdig album afgeleverd, waarin zelfs een met veel synths versierde versie van Tom Petty’s Runnin’ Down A Dream niet misstaat. Iedere song op het album laat weer iets nieuws horen en steeds weer staat Isobel Campbell garant voor geweldige vocalen.
Ik vond de soloplaten van de Schotse singer-songwriter tot dusver wat minder indrukwekkend dan de albums die ze met anderen maakte, maar met haar nieuwe album laat Isobel Campbell horen dat ze ook solo tot grote hoogten kan stijgen. There Is No Other… is drie kwartier van een bijzondere schoonheid, maar als je kiest voor de luxe editie van het album, krijg je er nog een half uur met al even fraaie akoestische versies van de tracks van het album bij.
Natuurlijk hebben we veel te lang op dit album moeten wachten, maar het was het wachten meer dan waard. There Is No Other… is het perfecte album om je mee op te sluiten tot de storm weer gaat liggen. Het kan me even niet lang genoeg duren. Erwin Zijleman