De vorige vijf albums van de Amerikaanse band Mipso zijn me ontgaan, maar ik pikte eerder dit jaar wel het werkelijk geweldige soloalbum van bandlid Libby Rodenbough op. De goede vorm van dat album is meegenomen naar het nieuwe album van Mipso, dat invloeden uit de zeer traditionele Amerikaanse rootsmuziek op vakkundige en speelse wijze combineert met modernere invloeden. In muzikaal opzicht klinkt het geweldig, maar ook de zang op het album is geweldig, zeker wanneer Libby Rodenbough haar plekje in de spotlights opeist. Mipso is voor mij een nieuwe band, maar het is er absoluut een om in de gaten te houden.
Tussen de nieuwe releases van deze week kwam ik de naam Mipso tegen. Op een of andere manier zei de naam van de band me wel wat, al kwamen de vorige albums van de band me niet direct bekend voor. Pas toen ik de credits op de cover bekeek wist ik het. Mipso is de band van onder andere Libby Rodenbough, die in het voorjaar met Spectacle Of Love een buitengewoon aangenaam soloalbum afleverde.
Het is een tijdloos singer-songwriter album dat helaas maar heel weinig aandacht heeft gekregen, maar dat ik nog zeker niet heb afgeschreven voor mijn jaarlijstje. Ook de muziek van Mipso bevalt me wel, al moet Libby Rodenbough als het gaat om de vocalen meestal genoegen nemen met de tweede viool op het album van de band. In muzikaal opzicht is haar rol wat belangrijker, want het vioolspel van de Amerikaanse singer-songwriter is vaak sfeerbepalend in het geluid van Mipso.
Libby Rodenbough moet de leadvocalen in de eerste en uiteindelijk ook in de meeste tracks helaas laten aan Joseph Terrell. Dat is aan de ene kant jammer, maar de band beschikt ook in de persoon van deze Joseph Terrell over een uitstekend zanger. Maat als Libby Rodenbough in de vierde track voor het eerst de leadzang voor haar rekening neemt, weet ik direct weer wat ik zo goed vond aan haar soloalbum, want wat heeft ze een geweldige stem.
Het nieuwe album van Mipso heeft geen titel meegekregen, maar het is al het zesde album van de band uit Chapel Hill, North Carolina. Het uitbrengen van een titelloos album betekent meestal dat een band een nieuwe start wil maken en dat gaat zeker op voor Mipso. De band begon een paar jaar geleden als behoorlijk traditionele bluegrass band, maar klinkt op haar nieuwe album een stuk moderner.
Invloeden uit de traditionele Amerikaanse rootsmuziek hebben absoluut hun weg gevonden naar het nieuwe album van Mipso, maar de band is op haar zesde album ook niet vies van een vleugje pop en rock. Zeker in de wat gloedvoller en ook voorzichtig met elektronica ingekleurde songs, raakt Mispo redelijk ver verwijderd van haar voormalige muzikale basis, maar het album bevat ook een aantal wat traditioneler klinkende songs, waarin de liefde voor stokoude Amerikaanse rootsmuziek toch weer nadrukkelijk doorklinkt. Het doet me af en toe wel wat denken aan de muziek van The Lumineers en dat is een band die ik hoog heb zitten.
Het is maar de vraag of Mipso zich met dit moderner klinkende album niet vervreemd van haar op meer traditionele rootsmuziek gerichte fanbase en het is ook maar de vraag of de band met de voorzichtige modernere invloeden een brug kan slaan naar een nieuw publiek, maar hoe vaker ik naar het nieuwe album van Mipso luister hoe meer ik gecharmeerd raak van het album.
Vooral in muzikaal opzicht steekt het allemaal razendknap in elkaar en met name als Libby Rodenbough de leadzang voor haar rekening mag nemen is de verleiding compleet. Voor die verleiding pak ik haar soloalbum er weer eens bij, maar ook dit mooi gemaakte album van Mipso verdient wat mij betreft de aandacht van liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek met een twist. Erwin Zijleman
De muziek van Mipso is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://mipsomusic.bandcamp.com.
