Mark Oliver Everett neemt zo nu en dan afstand van het uit duizenden herkenbare Eels geluid, maar er zijn ook albums waarop hij het nadrukkelijk omarmt. Earth To Dora valt in de laatste categorie. Het is een album dat je direct mee terugneemt naar de zomer van 1996, toen Eels opdook met het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Beautiful Freak. Dat is misschien een zwaktebod, maar voor mij werkt het nog altijd. Earth To Dora is een album dat makkelijk verleidt met een zo bekend geluid, maar het is ook een album dat tot leven komt wanneer je er wat vaker naar luistert. Zeker niet het beste album van Eels, maar absoluut een hele aangename.
Bij ieder nieuw album van Eels neem ik me voor om voor de afwisseling eens niet te beginnen over Beautiful Freak, het debuut van de band rond de Amerikaanse muzikant Mark Oliver Everett. Beautiful Freak vierde dit jaar immers alweer zijn vierentwintigste verjaardag en is bovendien onderdeel van een inmiddels behoorlijk indrukwekkend oeuvre.
Objectief gezien is Beautiful Freak misschien niet eens het beste van album van Eels, maar het is voor mij de soundtrack van een periode. Het was bovendien de eerste kennismaking met het zo karakteristieke en inmiddels uit duizenden herkenbare geluid van Eels.
De band, of feitelijk het alter ego van Mark Oliver Everett, ook bekend als E, grijpt op het grootste deel van haar albums terug op het geluid van Beautiful Freak. Het heeft er voor gezorgd dat ik alle albums van de band heb omarmd, maar als ik er een moet kiezen, kies ik toch altijd weer voor het debuut uit 1996.
De naam van het debuut van Eels is inmiddels al weer vele malen gevallen en dat is ook niet zo gek, want, meer dan zijn directe voorgangers, roept het deze week verschenen Earth To Dora onmiddellijk herinneringen op aan het album dat de zomer van 1996 zo bijzonder inkleurde. Mark Oliver Everett koos op het twee jaar geleden verschenen en absoluut sterke The Deconstruction voor een wat steviger aangezet geluid met hier en daar wat elektronica en maakte bovendien een aardedonker album. Op Earth To Dora keert Eels weer terug naar het meer organische geluid dat op zoveel Eels albums is te horen, inclusief de onmisbare xylofoon.
Mark Oliver Everett is zeker geen muzikant die het leven door een roze bril bekijkt. De Amerikaanse kant heeft de zware thema’s nooit geschuwd en putte hierbij uit de nodige persoonlijke levenservaring. Ook Earth To Dora is zeker geen album vol zonnestralen, maar vergeleken met de meeste andere Eels albums is het een behoorlijk optimistisch album. En dat in deze tijd.
Ondanks het als een molensteen om zijn nek hangende debuut kan Mark Oliver Everett over het algemeen rekenen op positieve recensies. Dit keer lijken de critici wat zuinig, maar op een of andere manier bevalt Earth To Dora me wel, al is het maar omdat het album me vaak mee terugneemt naar de zomer van 1996. Earth To Dora is een relatief makkelijk album met songs die zijn te omschrijven als vintage Eels.
Grote vraag is natuurlijk of Earth To Dora ook na een paar keer horen nog net zo vermaakt of dat de heimwee naar Beautiful Freak inmiddels zo hevig is dat het pijn doet. Ik geef het album voorlopig het voordeel van de twijfel, want ook bij herhaalde beluistering voelt het allemaal nog goed en is Earth To Dora van Eels een prima soundtrack voor Halloween in corona tijd.
Als ik Earth To Dora probeer te classificeren in het fraaie oeuvre van de band kom ik vooralsnog ergens in de middenmoot uit. Dat klinkt misschien mager, maar het is wat mij betreft een prima prestatie, al is het maar omdat het album, meer dan een aantal van zijn voorgangers, voortborduurt op successen uit het verleden. Om die reden zal Earth To Dora waarschijnlijk wat makkelijker worden afgeschreven dan de meeste andere Eels albums van recente datum, maar geef het album een kans en je zult horen dat het zeker niet tegen valt. Erwin Zijleman
