Het officiƫle debuut van Van Halen was in 1978 een van de eerste serieuze albums die ik kocht en het maakte een onuitwisbare indruk. Dat deed het album met de zang van David Lee Roth, de loodzware ritmesectie, de geweldige songs, maar vooral met het fantastische gitaarspel van Eddie Van Halen, die Nederlandse roots bleek te hebben en ten tijde van het debuut van Van Halen pas 23 jaar oud was.
Met name de eerste plaatkant heb ik grijs gedraaid. Runnin' with the Devil is een fantastische single, maar het wordt pas echt indrukwekkend wanneer Eddie Van Halen los gaat. Dat doet hij in het instrumentale Eruption op onnavolgbare wijze. De hardrock had er een nieuwe gitaarheld bij. De Kinks cover You Really Got Me, Ain't Talkin' 'bout Love en I'm The One maakten de verplettering compleet. Het staat ook 42 jaar later nog als een huis.
Eddie Van Halen werd na het debuut van Van Halen de gitaarheld die de hardrock aan het eind van de jaren 70 nodig. Mijn liefde voor Van Halen bekoelde snel en laaide pas een paar jaar geleden weer enigszins op. Eddie Van Halen bleef al die tijd een bijzondere gitarist. Gisteren overleed hij, op slechts 65-jarige leeftijd. In de gitaarhemel hebben ze er weer een sterspeler bij. Erwin Zijleman