Het is een tijd stil geweest rond The Notwist, maar met Vertigo Days levert de band uit het Duitse Beieren deze week een bijzonder indrukwekkend album af. Invloeden uit de Krautrock hebben absoluut hun weg gevonden naar het nieuwe album van The Notwist, maar de Duitse band integreert deze invloeden op fascinerende wijze in haar muziek. Het levert een album op dat bol staat van de verrassende wendingen, maar het is ook een album met een aantal wonderschone en behoorlijk toegankelijke songs. Het zijn songs die alle kanten op kunnen schieten en je maar blijven verbazen, maar het zijn ook songs die je vanaf nu alleen maar intens wilt koesteren.
Nu moet ik wel toegeven dat mijn oordeel over de muziek van The Notwist was gebaseerd op een beperkt aantal observaties, want als je eenmaal denkt dat een band niets voor je is, is de neiging om eens uitvoerig naar een nieuw album te gaan luisteren niet zo heel groot. Alle reden dus om ook Vertigo Days onmiddellijk terzijde te schuiven, tot er wel heel veel vijfsterren recensies opdoken en ik toch nieuwsgierig werd naar de nieuwe verrichtingen van de Duitse band.
Negentien jaar geleden leverde dat bij beluistering van Neon Golden vooral teleurstelling op, maar dit keer liep het totaal anders. Al binnen enkele minuten was ik overtuigd van de kwaliteit van het nieuwe album van The Notwist en toen ik het album helemaal had gehoord, lag ook bij mij het woord meesterwerk op de lippen. Inmiddels ben ik een aantal luisterbeurten verder en Vertigo Days is eigenlijk alleen maar mooier en indrukwekkender geworden.
De Duitse band heeft tijdens haar inmiddels ruim dertig jaar durende carrière al flink wat genres verkent, maar op Vertigo Days zoekt de band het vooral dicht bij huis. Invloeden uit de Krautrock spelen immers een belangrijke rol op het nieuwe album van The Notwist. Dat betekent overigens niet dat Vertigo Days ook een flinke stap terug zet in de tijd, want de band heeft invloeden uit de Krautrock gemoderniseerd en geïntegreerd in een geluid dat toch vooral eigentijds klinkt.
Vertigo Days bevat voor een belangrijk deel popsongs met een kop en een staart, maar tussen die kop en die staart mag flink geëxperimenteerd worden. Het levert hier en daar betoverend mooie klanken op, die vervolgens worden gecombineerd met invloeden uit de elektronische muziek en de Krautrock. Atmosferische klanken krijgen gezelschap van meedogenloze ritmes, van een explosie van patronen en bijzondere geluiden en hier en daar van mooie vrouwenstemmen, die een fraai alternatief bieden voor de Duitse tongval van zanger Markus Archer.
Het is razend knap hoe alle verschillende stromen waaruit de muziek van The Notwist bestaat steeds weer samen komen in songs die bol staan van het experiment, maar op een of andere manier toch aanstekelijk klinken. Het is minstens net zo knap hoe The Notwist steeds weer kan beginnen bij de pioniers van de Krautrock of de elektronische popmuziek uit Duitsland, maar in no time toch weer een of meerdere decennia later uit weet te komen.
Soms blijft het hangen in de postpunk uit de jaren 80, soms in de popmuziek uit de jaren 90, maar The Notwist maakt ook de muziek van het heden en de toekomst. De bijzondere ritmes voorzien het album van heel veel tempo en dynamiek, waarna met name de elektronica de wat industrieel aandoende ruimtes mag vullen met heel veel moois.
Vertigo Days sprankelt en betovert 49 minuten lang en sluit geweldig af met gastbijdragen van Juana Molina en Zayaendo, die dit prachtalbum nog een extra zetje omhoog geven. Absoluut een van de meest bijzondere releases van het prille muziekjaar 2021. Erwin Zijleman
De muziek van The Notwist is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://thenotwist.bandcamp.com/album/vertigo-days.
