Meestal weet ik na één of twee keer horen wel of een album iets voor mij is of niet, maar bij beluistering van het nieuwe album van de Amerikaanse band Palberta kwam ik er maar niet uit. In eerste instantie lijken de drie dames uit New York maar wat te doen en zoeken ze de irritatiegrens nadrukkelijk op, maar hoe vaker je naar het album luistert, hoe leuker het wordt, al gaat Palberta het je nooit echt makkelijk maken met haar eigenzinnige popliedjes vol invloeden uit de postpunk, maar ook allerlei lastiger te plaatsen invloeden. Je houdt er van of je haat het, maar oordeel zeker niet te snel.
Palberta5000 van de Amerikaanse band Palberta heb ik de afgelopen week echt talloze keren opgepakt en toch weer terzijde geschoven. Steeds weer was er in eerste instantie een goed gevoel, maar ontbrak al snel het houvast of voldoende vertrouwen in de kwaliteit van het album.
Waardoor ik uiteindelijk toch overtuigd werd weet ik niet, maar als ik nu luister naar het album van de band uit New York heeft twijfel plaatsgemaakt voor bewondering. Het is vooral bewondering voor de eigenzinnigheid van de drie vrouwen uit New York, want Ani Ivry-Block, Lily Konigsberg en Nina Ryser leggen zichzelf geen beperkingen op.
De naam Palberta was me nog niet eerder opgevallen, maar Palberta5000 is al het zesde album van het New Yorkse drietal. Ik heb ook de vorige albums snel beluisterd en deze zijn nog een stuk chaotischer en eclectischer, waardoor de conclusie gerechtvaardigd is dat Palberta haar meest toegankelijke album tot dusver heeft afgeleverd.
Toegankelijk blijkt in het geval van Palberta5000 een zeer relatief begrip, want ik kan me voorstellen dat er muziekliefhebbers zijn die rode vlekken over houden aan beluistering van dit album, al is het maar omdat ik ze zelf ook had na de eerste luisterbeurten, zeker als in track twee bijna vier minuten lang dezelfde woorden voorbij komen. Deze tracks is overigens meteen een van de langere tracks op het album, want Palberta propt op Palberta5000 maar liefst 16 songs in 37 minuten.
Palberta maakt muziek met een punky attitude, maar haalt in muzikaal opzicht de inspiratie vooral uit de postpunk. Invloeden uit de postpunk hoor je in de stevig aangezette bassen en het puntige gitaarwerk, maar binnen het genre klinkt het drietal uit New York anders dan vrijwel al haar soortgenoten.
De relatief sobere instrumentatie wordt gecombineerd met meestal meerstemmige vocalen die al even onvast klinken als de instrumentatie en die bovendien contrasteren met de vaak wat stevig aangezette instrumentatie.
Ik ken weinig albums als Palberta5000 en denk ook niet dat ik daar behoefte aan heb, maar ik ben stiekem toch wel gecharmeerd van de muziek van Ani Ivry-Block, Lily Konigsberg en Nina Ryser. Het is muziek die hier en daar stevig tegen de haren instrijkt of zelfs de irritatiegrens opzoekt, maar op hetzelfde moment is de rammelende postpunk van het drietal buitengewoon avontuurlijk en ook verrassend vaak charmant en voorzichtig aanstekelijk.
Palberta heeft op haar nieuwe album echt geprobeerd om aanstekelijke popliedjes te maken, maar door de bijzondere eigen twist is het toch weer zwaardere kost dan bedoeld. Het is nog meer wennen dan een glas Rivella dat wordt omschreven als een beetje vreemd maar wel lekker.
Palberta5000 is vaak heel vreemd, tot het moment dat er dingen op zijn plek gaan vallen en je hoort dat de drie dames veel beter spelen dan je tot dat moment door had en dat de songs bovendien knapper in elkaar steken dan bij vluchtig beluisteren.
Vergelijken blijft lastig. Heel in de verte hoor ik iets van de cultband The Raincoats, maar veel meer dan in de verte is het niet. Je moet absoluut in de stemming zijn voor de wat onrustige en tegendraadse muziek van Palberta, maar zo op zijn tijd is het een album dat je steeds nieuwsgieriger maakt naar deze drie muzikanten uit New York. Erwin Zijleman
De muziek van Palberta is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://palbertapalberta.bandcamp.com.
Palberta5000 van Palberta is verkrijgbaar via de Mania webshop: