Na een blik op de cover van Sob Rock ben je in de jaren 80 en daar blijf je ook wanneer je het album uit de speakers laat komen. John Mayer laat zich inspireren door muziek waar ik destijds helemaal niets mee had, maar is nog steeds een getalenteerd muzikant en zanger. Sob Rock klinkt af en toe wel heel glad, maar het album bevat ook songs waarin John Mayer het niveau van een ‘guilty pleasure’ even ontstijgt. En als hij dat niet doet is Sob Rock een heerlijk album om bij weg te dromen en nog wat herinneringen uit vervlogen tijden op te halen. John Mayer verdient geen heel hoog rapportcijfer voor zijn nieuwe album, maar een voldoende is het zeker.
Ik heb de muziek van de Amerikaanse muzikant John Mayer heel lang links laten liggen. Dat had meer te maken met mijn vooroordelen dan met zijn muziek, want voordat ik in 2017 met volledige aandacht luisterde naar The Search For Everything, had ik eigenlijk nooit goed geluisterd naar de muziek van John Mayer en bestempelde ik het al bij voorbaat al oninteressant. The Search For Everything vond ik echter een erg sterk album en vervolgens heb ik nog wel meer moois ontdekt in het oeuvre van de Amerikaanse muzikant.
The Search For Everything uit 2017 was tot voor kort het laatste wapenfeit van John Mayer, maar deze week verscheen eindelijk een nieuw album, Sob Rock. John Mayer ziet er op de cover van zijn nieuwe album uit als een ietwat foute of zelfs hele foute rockster uit de jaren 80 en de associaties met de jaren 80 beperken zich zeker niet tot de cover van het nieuwe album, want ook in muzikaal opzicht lijkt Sob Rock zo weggelopen uit de jaren 80.
Zeker bij eerste beluistering klonk Sob Rock voor mij als het muzikale behang dat in zoveel succesvolle tv-series uit het betreffende decennium was te horen. Zeker in de wat melancholisch aandoende songs zie je Don Johnson in Miami Vice wat triest voor zich uit staren in het avondlicht van Miami en zo heb ik nog wel wat meer associaties met de jaren 80 bij beluistering van Sob Rock, zoals hier en daar een vleugje Dire Straits.
Het zijn niet per definitie de meest positieve associaties met het decennium waarin ik volwassen werd, want destijds liep ik met een flinke boog om dit soort muziek heen of omarmde ik het hooguit als een ‘guilty pleasure’.
In de eerste zinnen gaf ik aan dat ik de muziek van John Mayer lang heb genegeerd vanwege vooroordelen en het belangrijkste vooroordeel was waarschijnlijk dat de Amerikaanse muzikant het soort muziek zou maken als op Sob Rock. Nu maakt hij dit soort muziek dus echt, maar op een of andere manier stuit Sob Rock me niet tegen de borst.
Het nieuwe album van John Mayer is zo glad als een aal en raakt aan muziek die ik ooit verafschuwde, maar in de zomerzon klinkt het allemaal ook wel erg lekker. De afslag richting gladde 80s pop en rock had van mij niet gehoeven, maar John Mayer blijft natuurlijk wel een prima gitarist en een uitstekend zanger en weet zich daarom makkelijk te onderscheiden van het vergelijkingsmateriaal uit de jaren 80.
Of ik Sob Rock een goed album vind of niet zal de tijd moeten leren, maar het is momenteel wel een onweerstaanbaar lekkere ‘guilty pleasure’. Sob Rock neemt je op zeer aangename wijze mee terug naar de jaren 80, waarbij met enige regelmaat mooie dingen opduiken als een lekkere gitaarsolo of toch wat flarden van de eerdere albums van de Amerikaanse muzikant.
Van het geluid moet je houden, maar topproducer Don Was heeft vakwerk afgeleverd. Het geluid uit de jaren 80 wordt perfect gereproduceerd met de wat kitscherige synths en de vrouwenkoortjes en op een of andere manier past het wel bij de ingrediënten die John Mayer zelf toevoegt. De Amerikaanse muzikant heeft een aantal echt veel betere albums op zijn naam staan, maar zo lang de zon schijnt en je wat wilt mijmeren over de jaren 80, is Sob Rock een lekker album met songs die aangenaam voortkabbelen maar stiekem ook blijven hangen. Erwin Zijleman
Sob Rock van John Mayer is verkrijgbaar via de Mania webshop: