Kingfish, het debuut van een pas twintig jaar oude muzikant uit Clarksdale, Mississippi, sloeg net iets meer dan twee jaar geleden in als een bom, maar kwam voor iedereen die de carrière van Christone "Kingfish" Ingram al een tijdje had gevolgd zeker niet als een verrassing. Op zijn tweede album laat de jonge bluesmuzikant horen dat het nog een stukje beter kan. Zowel de songs als de zang en het gitaarspel zijn op 662 nog wat beter dan op het zo imponerende debuut en bevat ook meer rustmomenten. Met name het gitaarspel is weergaloos en het is ook nog wat veelzijdiger dan op het debuut. Christone "Kingfish" Ingram blaast je vanaf de eerste noten van je sokken en imponeert vervolgens bijna een uur lang.
Christone "Kingfish" Ingram zag als ventje van negen of tien een documentaire over Muddy Waters, nam gitaarlessen en stond in zijn jonge tienerjaren al op het podium met een aantal bluesmuzikanten van naam en faam. Ruim voordat zijn debuutalbum Kingfish verscheen in de lente van 2019, werd hij al wonderkind, natuurtalent en supertalent genoemd, waardoor dit debuutalbum eigenlijk alleen maar tegen kon vallen.
Dat Kingfish niet tegenviel maar juist imponeerde zegt alles over het enorme talent van de muzikant uit Clarksdale, Mississippi. Christone "Kingfish" Ingram is inmiddels 22 en keert deze week terug met zijn tweede album. Het is een album waarvoor de lat hoog ligt, zeker nadat het debuut van de Amerikaanse bluesmuzikant de afgelopen twee jaar werd overladen met flink wat aansprekende prijzen.
662 is het netnummer van Clarksdale, Mississippi, dat nog altijd de thuisbasis is van Christone "Kingfish" Ingram en dat bovendien gezien kan worden als de bakermat van de Mississippi blues of Delta blues. Ook 662 werd weer gemaakt met producer Tom Hambridge, die net als op Kingfish ook bijdroeg aan de meeste songs op het album.
Van een muzikant die de Delta blues met de paplepel kreeg ingegoten en speelde met een aantal groten in het genre verwacht je geen hele grote koerswijzigingen en die hoor je dan ook niet op 662. Direct in de openingstrack vertelt Christone "Kingfish" Ingram nog eens zit hoe het met de geschiedenis van de Delta blues en direct vanaf de eerste noten speelt hij de pannen van het dak.
De jonge Amerikaanse bluesmuzikant laat zich op 662 bijstaan door een competent spelende band. De ritmesectie speelt degelijk maar ook erg goed, terwijl de pianist en organist hier en daar rake accenten toevoegt aan de muziek op 662. Uiteraard is het ook dit keer Christone "Kingfish" Ingram zelf die de show steelt. Het tweede album van de bluesmuzikant uit Mississippi staat vol met spetterend gitaarwerk en ook in vocaal opzicht maakt hij weer makkelijk indruk.
Christone "Kingfish" Ingram klonk op zijn debuut al als een gelouterde bluesmuzikant, maar op 662 klinkt hij nog net wat volwassener en beter. Voor verrassingen ben je ook dit keer aan het verkeerde adres, maar dit betekent zeker niet dat 662 een album van een one-trick-pony is of een fantasieloos vervolg op Kingfish. Christone "Kingfish" Ingram kent zijn klassiekers binnen de blues, maar sluit ook aan bij de rockmuziek die de afgelopen decennia is gemaakt met blues als basis.
De songs op 662 zijn beter en wat complexer dan die op het debuut, maar ook het gitaarwerk en de zang zijn nog net wat beter, zeker wanneer gas terug wordt genomen. De bluesmuzikant uit Clarksdale is inmiddels een uitstekend zanger, maar als gitarist maakt hij nog wat meer indruk. Het gitaarspel op 662 is veelkleuriger dan op het debuut en solo na solo vlijmscherp.
In muzikaal opzicht is het album net wat gevarieerder dan het debuut en ook meer ingetogen blues songs met een randje Robert Cray gaan Christone "Kingfish" Ingram inmiddels uitstekend af. 662 ontbrak deze week in de meeste releaselijsten, maar dit album behoort absoluut tot de grote releases van het moment. Verplichte kost voor blues liefhebbers, maar minstens net zo interessant voor muziekliefhebbers met een bredere smaak. Erwin Zijleman